BLOGs over dit thema:

Waarom het niet lukt om je gedachten op papier te zetten

Het schrijven lukt niet, waarom toch? Met deze inzichten kun je obstakels overwinnen en je schrijfinspiratie terugvinden.

Waarom mijn oma een brief kreeg van Godfried Bomans

In januari 1963 ontving mijn oma een brief van Godfried Bomans. Ja, van de grote schrijver himself. Apetrots was ze erop.

Waarom je iets moet schrijven dat niemand leest

Voor ik morning pages schreef vond ik ‘flow schrijven’ tijdverspilling. Als tekstschrijver schrijf ik al veel, waarom zou ik mijn hoofd leegschrijven?

Geen inspiratie? Hoezo? Heb je geen leven?

Voel je je overweldigd door al die picture-perfect Instagramfoto’s? Is jouw leven niet zo fabulous? Echt wel! Je moet het alleen leren zien.

Het gaat wel weer over… blijf schrijven.

Soms zit het mee, soms zit het tegen. Onthoud: alles is tijdelijk. Het maakt allemaal geen donder uit wat je doet, het gaat weer over. Blijf schrijven.

Het verschil maken met een tekst

At seventeen, één van de mooiste liedjes ooit geschreven. Bijna was het er niet geweest. Janis Ian vond het eigenlijk te persoonlijk. Uiteindelijk maakte ze het verschil met dit nummer. Voor zichzelf en miljoenen luisteraars.

Wil je op de hoogte blijven van de cursussen en workshops van Durf te schrijven? Laat je e-mailadres achter, dan ontvang je schrijftips en updates.

Waarom het niet lukt om je gedachten op papier te zetten

Waarom het niet lukt om je gedachten op papier te zetten

Waarom het niet lukt om je gedachten op papier te zetten

zet je gedachten op papier

Als schrijven niet lukt…
welke van deze 10 mogelijke oorzaken herken je bij jezelf?

“Je gedachten volgen? Maar wat moet ik dan opschrijven?”
“Nou, precies dat.”
“Wat?”
Maar wat moet ik dan opschrijven? Ik weet niet wat ik moet opschrijven. Enzovoorts. Dat zijn je gedachten, dus die schrijf je op.”

Ze probeert te begrijpen wat ik zeg. Haar ogen schieten door de ruimte, op zoek naar het beginnetje van haar gedachten die als enorme kluwen wol verstrikt raken in haar hoofd.

Ik zie het vaak bij cursisten die zich lang niet (of nog nooit) aan creatief schrijven hebben overgegeven. Schrijven om het schrijven? Dat is toch een zinloze oefening? Ze hoeven niks aan te prijzen, het hoeft nergens over te gaan en niemand krijgt het te lezen.

Ze schrijven voor het eerst eens niet voor een ander. Daarom zijn het vaak juist de professionals die vastlopen. Tekstschrijvers, marketingtoppers en zakelijke bloggers die binnen no-time een goede tekst voor jouw bedrijf schrijven, maar niet meer weten hoe ze de deur bij zichzelf naar binnen kunnen openen.

 

Er valt niks te verkopen of uit te leggen tijdens een wandelingetje door je innerlijke landschap.

 

Ik weet hoe dat voelt. I’ve been there. Ik schreef bijna 20 jaar voor anderen; honderden websites, brochures, advertorials, blogs en LinkedIn-posts over even zoveel onderwerpen, diensten en producten. Tot het niet meer lukte om origineel te zijn en de energie van de klant te vangen in woorden. Ik was leeg.

Pas toen ik weer leerde in te tunen op wat er in mij leefde, begon de creativiteit weer te stromen. Het mooie is dat je daar niks ‘zinnigs’ voor hoeft te doen. Het hoeft nergens over te gaan. Je hoeft jezelf alleen toe te staan die pen over het papier te laten bewegen.

 

En toch vinden veel mensen dát nou juist zo moeilijk, die vliegensvlugge gedachten grijpen met hun pen.

 

Daarom noemen ze het maar snel “onzin” of “zinloos”, want in onze yang-gevoede wereld moet alles ergens over gaan en moeten we altijd een duidelijk gedefinieerd doel hebben, en een excelsheet met checklist.

 

Waarom hebben we toch zo’n moeite met gewoon opschrijven wat er in ons opkomt?

 

Waarom schrijven niet lukt? Hier zijn tien mogelijke oorzaken:

1. Perfectionisme

Perfectionisme kan leiden tot zelfkritiek en een angst om fouten te maken. Je wil dat elk woord perfect is en dat je gedachten op de juiste manier in prachtige volzinnen worden uitgedrukt. Hierdoor loop je vast en blijf je moeite hebben om je ideeën op papier te zetten.

 

2. Angst voor oordeel

Schrijven is een creatieve en persoonlijke activiteit. En zodra het persoonlijk wordt, komt de angst voor het oordeel van anderen om de hoek kijken. Alsof schrijven een wedstrijdje is. Je vindt de ideeën van een ander beter, origineler. Deze angst houdt je klein en stil. Terwijl je alles kan opschrijven – jij bepaalt toch of iemand het te lezen krijgt? Schrijf alsof niemand het ooit te lezen krijgt.

 

3. Blokkades in het denkproces

Soms kost het moeite om je gedachten te organiseren, te structureren of helder te formuleren. Je kan de juiste woorden niet vinden om je gedachten over te brengen. Deze blokkades bemoeilijken of vertragen het schrijfproces. En dan is de lol er gauw af, want het moet in één keer goed, toch? 😉

 

4. Gebrek aan zelfvertrouwen

Te weinig vertrouwen in jezelf of in je schrijfvaardigheid kan je vreselijk in de weg zitten. Meestal komt dat door negatieve ervaringen in het verleden, zoals een onvoldoende voor Nederlands of een negatieve beoordeling van een werkstuk. “Ik kan niet schrijven” vrijwaart je dan van alle toekomstige kritiek.

 

5. Creatieve blokkade

Schrijven is een creatief proces. Creativiteit stroomt makkelijker als we lekker in ons vel zitten, waardoor we vergeten dat inspiratie ook écht wel komt als je gewoon begint met schrijven. Al is er wel één voorwaarde: geen verwachtingen. Als je creativiteit dwingt, kun je een droogte in gedachten en ideeën ervaren en creatief vastlopen.

 

6. Gebrek aan focus en een overvloed aan afleiding

Schrijven is me-time, met een focus op jezelf. Dat gunnen we onszelf vaak (onbewust) niet – iemand die om aandacht vraagt, krijgt dat direct. En als er dan ook nog externe prikkels zijn, zoals geluiden, sociale media of andere omgevingsfactoren, wordt het wel erg moeilijk je te concentreren.

 

7. Emotionele blokkades

Hoe dieper je naar binnen gaat bij jezelf, hoe meer je tegenkomt wat je hebt weggestopt. Dat kan intense emoties oproepen die je belemmeren om vrijuit te schrijven. De confrontatie met verdriet, angst, boosheid of andere intense emoties kan bevrijdend zijn, maar kan je ook blokkeren als je die confrontatie niet wil aangaan, of dat niet durft.

 

8. Gebrek aan tijd en prioriteit

O, wat zijn we toch een bezige bijtjes. Een overvolle werkagenda, een druk gezinsleven en talloze sociale verplichtingen zorgen ervoor dat we creatieve zelfexpressie (zoals door te schrijven) als een lage prioriteit beschouwen. Het gebrek aan tijd en de neiging om andere taken voorrang te geven, zorgt ervoor dat zelfs iets simpels als een paar regels je gedachten achterna te schrijven je niet lukt.

 

9. Gebrek aan training van de schrijfspier of te weinig schrijverstools op zak

Schrijven is een vaardigheid die je ontwikkelt met oefening en training. Je schrijfspier wordt slap als je die vaardigheid niet onderhoudt. Je zal schrijven ook niet leuk vinden als je een stomme leraar Nederlands had met een dikke, rode pen, of te laat als dyslectisch gediagnosticeerd bent. Dan kun je je enorm onzeker voelen over je grammatica en spelling, terwijl schrijven over zo veel meer gaat dan dat. Oefenen helpt en ook als je meerdere creatieve schrijftechnieken en schrijverstools tot je beschikking hebt, wordt schrijven leuker en dus makkelijker, makkelijker en dus leuker.

 

10. Beperkte woordenschat of taalvaardigheid

Als Nederlands niet je moedertaal is of je hebt door een andere oorzaak een beperkte woordenschat of taalvaardigheid, kan schrijven een uitdaging voor je zijn. De (prestatie)druk die je jezelf daarbij oplegt staat je creatieve ontwikkeling in de weg en maakt het moeilijk jezelf uit te drukken, zeker als het om emoties gaat. Door te spelen met taal, veel te lezen en jezelf toestaan fouten te maken in creatieve schrijfoefeningen haal je de druk van de ketel.

 

Bovenstaande oorzaken van jezelf niet durven of kunnen uiten op papier, zijn veelvoorkomend en heel normaal.

 

Misschien herken je er eentje, misschien meerdere. Je kunt ze overwinnen, met oefening, geduld en een beetje lef. Het identificeren van de specifieke uitdagingen die jij ervaart, kan je helpen bij het vinden van oplossingen om deze obstakels te overwinnen en vrijuit te schrijven.

Word je bewust van jouw uitdaging hierin en vind een strategie om haar te overwinnen. Wat kan helpen is:

  • jezelf toestaan fouten te maken (niemand leest wat je schrijft!)
  • het creëren van een rustige schrijfomgeving
  • van (dagelijks) schrijven een gewoonte maken, al zijn het maar een paar regels tekst, een lijstje of een gedichtje
  • volg een workshop of cursus waarin je (creatieve) schrijftechnieken verkent waarmee je blokkades opheft en emoties kanaliseert

Heb je hulp nodig bij het identificeren van je blokkades of het trainen van je schrijfvaardigheid? Boek een inspiratiegesprek, dan help ik je uitzoeken wat jij nodig hebt om vrijuit te kunnen schrijven.

 

Waarom mijn oma een brief kreeg van Godfried Bomans

Waarom mijn oma een brief kreeg van Godfried Bomans

Waarom mijn oma een brief kreeg van Godfried Bomans

Godfried Bomans

Ze had ooit een brief gekregen van Godfried Bomans.
Ja, van de grote schrijver himself.

Apetrots was mijn oma en ze rakelde het verhaal dan ook regelmatig op. Als Bomans (of elke andere willekeurige schrijver) op tv was, of als iemand een compliment maakte over haar kookkunst, zei ze: ‘Godfried Bomans vond mijn kruidkoek lekker’.
En hup, daar kwam de anekdote weer.

Dit is de ingekorte versie, van alle superlatieven ontdaan:

In december 1962 bracht Godfried Bomans in zijn VW Kever een bezoek aan de familie Smitt, aan het Duinhof in Leiden. Willem (de oudere broer van mijn vader), een jonge journalist, had met zijn Grundig bandrecorder opnames gemaakt van radio-optredens van Bomans. Ze zouden bespreken welke opnames geschikt waren om als singles uit te geven, van die 45-toerenplaatjes.

De koffie pruttelde door en mijn oma had haar zelfgebakken kruidkoek al klaarstaan, in dikgesneden plakken. Bomans kwam binnen en plantte zich, zonder verdere introductie, in de veronderstelling dat iedereen wel wist wie hij was, in de donkerlederen leunstoel van mijn opa, die verbouwereerd middenin de woonkamer bleef staan.

Halverwege zijn kopje koffie nam Bomans een hap van een plak kruidkoek. Met zijn mond vol zei hij: “Wat een voortreffelijke koek, waar heeft u die vandaan?” Toen mijn oma antwoordde dat ze die zelf had gebakken, stond hij erop dat ze hem het recept zou toesturen. Daarna excuseerde hij zich. Er moest geschaakt worden, met Willem.

 

Mijn oma stuurde hem een kruidkoek, én het recept.

 

Ze had de kruidkoek luchtdicht verpakt en naar Bomans gestuurd. De dankbrief die hij haar stuurde, vormt de apotheose van deze familiekroniek. 

Deze anekdote, waarover nog regelmatig werd gekissebist tussen mijn grootouders en hun drie zonen, over onbelangrijke details zoals de kleur van Bomans’ auto en het aantal plakken kruidkoek dat hij zou hebben gegeten, bleef mijn oma onverminderd enthousiast vertellen, zelfs toen ze eind jaren negentig al zwaar dement in ‘t gesticht zat. (Het was een keurig verzorgingstehuis in Baarn, hoor, maar wij Smitten hebben een ietwat wonderlijk gevoel voor humor. De zaken wat zwaarder aanzetten is onze manier om ze luchtig te houden.)

Over zwaar en luchtig gesproken: behalve de kruidkoek bakte mijn oma ook graag een ‘natte’ cake. Deze cake kwam droog uit de oven, maar werd daarna flink bewerkt met een breinaald. In de gaten goot ze rum of grand marnier. Epic. Ook de kleinkinderen kregen een plak. Onverantwoord? Ach, het waren de jaren tachtig, die wij hebben overleefd zonder fietshelmpjes en zonnebrand factor 50. Je moet maar zo denken: die plakken natte cake waren kleiner dan de asbak die in de doorrookte woonkamer van mijn grootouders op de salontafel stond.

 

De brief van Godfried Bomans zag ik gister voor het eerst.

 

Mijn vader kwam ‘m tegen in een bureaula vol oude paperassen. Het zwierige handschrift, de ironie, de humor: Bomans ten voeten uit.

de brief die Godfried Bomans schreef aan Evia SmittJanuari 1963

Dierbaren,

In de foyer van de Stadsgehoorzaal te Leiden had ik een bom laten liggen, die ik nog van oudejaar achter in mijn auto vond. Toen het pakje kwam, dacht ik, dat het de bom was, die mij nagestuurd werd, want als ik ergens geweest ben, duurt het soms dagen eer de post mijn bezittingen weer bijeen heeft.

Tot mijn verrassing kwam er echter een koek uit, die nu reeds voor de helft op is, omdat Vic van Vriesland en Anton van Duinkerken hier verblijven, die gaarne bij de drank iets nuttigen. De beide heren laten u hartelijk groeten, evenals de gastheer,

Godfried Bomans,

die zelden in zijn leven zoiets voortreffelijks gegeten heeft.

 

Vooral die laatste regel kunnen wij, twee generaties verder, nog letterlijk opdreunen.

 

Bijzonder om ‘De Brief van Bomans’ nu eindelijk te lezen.

 

Een brief uit januari 1963. Ik zie het zo voor me: drie mannen rond de keukentafel van het prachtige huis van Bomans aan de Bloemendaalse Parkweg, bomend over het leven. Buiten vriest het ijsklontjes – het is de strengste winter van de eeuw. Er staat rum op tafel, naast een lege fles bordeaux. De snaaizucht wordt gestild met de zojuist uitgepakte ‘bomcake’ van Evia Smitt.

Ik heb de brief nooit eerder gezien – wist niet eens dat hij nog bestond, dat hij überhaupt bestond. Mijn oma kon verhalen nog weleens aandikken, de werkelijkheid net iets mooier tevoorschijn liegen. Volledig in de geest van sprookjesschrijver Bomans, trouwens. Dit hoorde ik hem zeggen in een interview:

‘Een verhaal wordt pas interessant als de verteller gaat liegen. Vanaf het moment dat hij van de werkelijke gebeurtenissen afwijkt, wordt hij boeiend, omdat wij dan te maken hebben met een creatie. Alles wat de moeite waard is ontstaat in de menselijke geest.’

De brief van Bomans bewijst het: er was écht een kruidkoek, en geen broodje aap. Het is alsof ik mijn oma triomfantelijk hoor lachen. Zie je wel.

 

Het geheim van mijn oma’s kruidkoek?

 

Weet ik niet. Het recept ligt bij de familie Bomans. Ik heb geen idee wat erin zat.
In ieder geval liefde. Heel veel liefde.

Waarom je iets moet schrijven dat niemand leest

Waarom je iets moet schrijven dat niemand leest

Waarom je iets moet schrijven dat niemand leest

schrijf iets dat niemand leest
‘Schrijf je hoofd leeg’.
‘Schrijf om het schrijven, het hoeft nergens over te gaan’.

Wat had ik een hekel aan zulke schrijfoefeningen, toen ik nog fulltime als tekstschrijver werkte. Ik schreef al de hele dag – waarom zou ik extra werk doen dat toch niemand leest? Nee, dat zweverige vrijschrijven was niks voor mij.

Totdat ik last kreeg van een onbestemd gevoel. Ik werd gek van de chaos in mijn hoofd, in mijn werk en in mijn leven.

Ik had leuke klanten, maar toch ging mijn werk als tekstschrijver me tegenstaan. Het plezier in het schrijven was weg. Ik was het kwijtgeraakt. Na twintig jaar webteksten schrijven voor kleine ondernemers en grote multinationals was ik er klaar mee. Misschien moest ik maar een koffiezaakje openen in de Pijp. Of babybroekjes verkopen online. Lifecoach worden. Een B&B in Andalusië beginnen. Whatever.

 

Een leven zonder schrijven. Fijn.

 

Ik liet mijn tekstbureau Quibble los en raakte direct gedesoriënteerd. Ik was Quibble, Quibble was ik. Wie was ik, zonder Quibble? De chaos in mijn hoofd verveelvoudigde zich. Mijn man gaf me alle ruimte om mezelf opnieuw uit te vinden, maar ik kon maar moeilijk omgaan met die vrijheid. Ik deed veel cursussen, van coaching tot reiki. Ontdekte nieuwe kanten aan mezelf, maar vulde ook veel tijd met apathisch staren, appeltaarten bakken, netflixen en candycrushen. Er zat geen structuur meer in mijn dag. Ik had geen doel meer in mijn leven.

Toen las ik Hal Elrods Miracle Morning. Zijn ideeën over een ochtendroutine zetten mij aan het denken. Wat wilde ik nou echt graag doen? Waar kwam ik nooit aan toe?

 

Wat zou mij een gelukkiger en beter en slimmer mens maken?

 

Ik maakte een lijstje. Dit was mijn top vijf:

  1. Meer lezen
  2. Meer leren
  3. Een fitter, sterker lijf
  4. Spaans leren
  5. Mediteren

Ik zocht er wat handige apps bij, installeerde ze op mijn telefoon en zette de wekker op 06.00 uur. Het eerste uur van mijn dag besteedde ik aan de acties op mijn lijst. Ik las elke ochtend een hoofdstuk in een boek. Oefende Spaans met Duolingo. Mediteerde met Headspace. Deed een cursus op udemy.com. Bouwde spiermassa op met apps van Runtastic. Fantastisch. Mijn dag was nog niet eens begonnen en ik kon al vijf to do’s afvinken.

Dat vroege opstaan lijkt zwaar, maar het went snel. Je creëert er extra tijd mee en je bent al actief voordat de smoezenmachine op gang komt en er domme excuses als “geen tijd”, “geen zin”, “kan ik niet” of “niks voor mij” in je op komen.

Ik werkte elke ochtend het lijstje af. Ik had nog geen idee wat het grotere doel was, maar ik was weer in beweging. Elke dag, een klein stapje.

Inmiddels zijn we zeven maanden verder. Mijn Spaans is redelijk, ik lees bijna twee boeken per week, doe lachend twintig push-ups en voel me superfit. Alleen het mediteren, dat gaf ik na een paar weken op. Maar het vroege opstaan, het lezen, het bewegen, het Spaans leren: het zijn gewoonten geworden. Ik hoef er nog zelden bij na te denken.

 

Ik begon mezelf terug te vinden.

 

Op jacht naar nieuw leesvoer vond ik in mijn boekenkast twee boeken: Julia Camerons The Artist’s Way en Writing down the bones van Natalie Goldberg. Ik was er nooit in begonnen. Het leken me zweverige new age-boeken over creatief schrijven. Julia schrijft zinnen als: “As we move towards our dreams, we move towards our divinity.” Jaja, blabla. Iets voor sherrydrinkende pensionada’s in een schrijfclubje. Maar goed, ik was aan het lezen geslagen, dus deze twee boeken konden er ook wel bij. Volgens Hal Elrod hoor je tijdens je Miracle Morning ook te schrijven. Daar had ik helemaal geen zin in. Maar misschien boden deze boeken wat inspiratie.

 

En toen ontdekte ik het schrijven. Opnieuw.

 

Julia Cameron liet me Morning Pages schrijven. Drie bladzijden die je vroeg in de ochtend volschrijft met alles wat er maar in je opkomt. Het mag complete onzin zijn en het mag stikvol taalfouten staan. Voor het eerst in maanden schreef ik weer. Voor het eerst in jaren schreef ik niet voor een klant, maar ging ik op papier in gesprek met mezelf. Zoals ik dat als kind ook deed. Zo oefende ik het schrijven, totdat ik mijn geld ermee kon verdienen. Dat veranderde veel. Toen moest het ergens over gaan. Morning Pages gaan werkelijk nergens over. En ze gaan over vanalles. Over alles waar je in je hoofd mee bezig bent, bewust én onbewust. Dat maakt iets los bij je.

 

Al na een paar dagen merkte ik een verandering.

 

Een verandering in mijzelf. In mijn perceptie van mijn omgeving. In de manier waarop mijn dag verliep. Elke ochtend schrijf ik mijn Morning Pages. Nu al 79 dagen. Elke dag leer ik mezelf een beetje beter kennen. Ik weet nu wat ik wil. Ik weet waar ik heen moet. Ik weet wie ik ben. Ik kan helemaal niet zonder schrijven. Ik ben een schrijver, altijd geweest. Ik was alleen mijn eigen verhaal kwijtgeraakt, want ik schreef altijd voor anderen. Over wie ze waren, wat ze deden, waarom ze deden wat ze deden. Hun visie, hun drive, hun passie. Wie was ik?

Ik weet weer waar mijn hart ligt. Dit is wie ik ben. Een schrijver.

Ik weet ook dat ik er iets mee moet doen. Dat ik meer mensen aan het schrijven moet krijgen. Omdat schrijven helderheid biedt, chaos ontrafelt en antwoorden geeft.

 

Schrijven is een actieve vorm van meditatie.

 

Het hoeft nergens over te gaan. Het schrijven van Morning Pages, gewoon opschrijven wat er in je hoofd rondspookt, is genoeg. De psychologische voordelen van het externaliseren van gedachten (bijvoorbeeld door ze op te schrijven) zijn wetenschappelijk vaak onderzocht en bewezen. Door op deze manier te schrijven groei je als mens, vind je antwoorden en oplossingen.

 

Je hoeft het niet te kunnen, je hoeft er niks van te vinden. Je hoeft het alleen maar te doen.

 

De antwoorden op al je vragen zitten al in je.
Door te schrijven leer je weer te vertrouwen op je intuïtie. Je betrapt je belemmerende overtuigingen op heterdaad en rekent er schrijvend mee af. Schrijf. Elke ochtend, als je wakker wordt. Kies een fijne pen en koop een mooi notitieboek voor jezelf. Van Julia Cameron moet het A4-formaat zijn, maar ik gebruik zelf A5. Dat formaat is handzaam en het schrijven van drie pagina’s kost je dan een minuut of twintig. Je kunt het niet fout doen. Zolang er woorden op papier verschijnen is het goed.

Houd je wel aan deze drie regels:

• Schrijf precies drie pagina’s. Niet korter, niet langer.

• Schrijf met de hand.

• Schrijf vroeg in de ochtend (in ieder geval zo snel mogelijk na het wakker worden). Schrijf voordat de smoezenmachine op gang komt

 

“You’re trying to catch yourself before your ego’s defences are in place.”
– Julia Cameron

Morning Pages… wat dacht je ervan?

 

Wil je meer rust in je hoofd? Of lijkt het je gewoon fijn je dag schrijvend te beginnen: probeer Morning Pages. Schrijf je gedachten achterna of doe voor een steuntje in de rug mee met het 30 dagen Morning Pages programma. Eindelijk schrijf ik teksten die niemand leest. Die nergens aan hoeven te voldoen. Ik krijg er geen cent voor betaald, maar het levert me meer op dan ik had durven hopen.

Morning Pages 30 dagen programma
Geen inspiratie? Hoezo? Heb je geen leven?

Geen inspiratie? Hoezo? Heb je geen leven?

Geen inspiratie? Hoezo? Heb je geen leven?

Je leven is je inspiratiebron

Al die ‘geslaagde ondernemers’ op Facebook en Instagram.
Ze ontbijten met zelfgemaakte granola, lunchen vijf sterren-veganistisch en zitten om wine-thirty hun ‘work hard, play hard’-motto hoog te houden met een glas bubbels.

Dan jij. Krijgt met moeite je hoofd uit de slaapstand, ontmoet klanten onder TL-balken en pakt nóg een mentosje om de automatenkoffiesmaak weg te kauwen. Straks weer de file in, boodschappen doen, koken, kinderen in bed krijgen, offerte maken voor een klant en de was opvouwen. Bloggen? Schrijven? Waarover?

En toch…

Toch zit jouw leven, privé en zakelijk, ook vol mooie plaatjes en interessante verhalen. Ook jij hebt mooie plaatjes om je heen. Je moet het alleen leren zien. Mooie bloemen, de zon op je bureau, een perfecte cappuccino… Maak er een foto van, zoals die Instagrammers ook doen.
Pochen zij nou echt over hun perfecte leventje, of leggen ze gewoon hun genietmomenten onder een vergrootglas?

Probeer het gewoon zelf eens. Wedden dat jij elke dag minstens één verhaaltje of foto kan maken van een mooi moment?

En er is meer om over te schrijven.

Jij zwemt de hele dag rond in je privézwembad gevuld met je eigen expertise en je hebt het zelf niet eens door. Jouw leven is een opeenstapeling van leermomenten. Deel ze!

Alles wat voor jou normaal is, vanzelfsprekend of saai, is een bron van inspiratie, bezinning of vermaak voor een ander. #clichéAAN Het gaat er niet om WAT je meemaakt maar HOE je ermee omgaat. #clichéUIT

Observeer jezelf en de wereld om je heen: jouw visie is uniek. Er is niemand die het leven ziet, zoals jij dat doet. Jouw alledaagse bezigheden zijn een bron van inspiratie voor je blog.

Je bent een reporter (“Observaties in de rij bij de supermarkt”), een leraar (“Zeven tips om aan het einde van de maand wat huishoudgeld over te houden”), een artiest (“Alle ballen hooghouden als alleenstaande moeder”) of een onderhandelaar (“Zo krijg je een bijdehante kleuter snel in bed”).

Jij bent een schrijver, een poëet, een verhalenverteller. En ik heb 11 tips voor je om de content creator in jou wakker te maken.

via GIPHY

 

11 contenttips waarvoor je niet verder hoeft te zoeken dan in je eigen leven:

Jouw leven is een prachtige inspiratiebron. Schrijf erover en maak er een blog, boek, gedicht of online programma van. Geef je volgers informatie, educatie, inspiratie, inzicht en entertainment. Er is al genoeg glamourous shit online: maak jij nou maar een statement over het échte leven. Jouw leven!

  1. Welke vragen krijg je vaak op feestjes? Waarvoor roepen klanten en vrienden jouw hulp in? Beantwoord die vragen, geef tips. Maak een checklist, of een handleiding.
  2. Vertel over jouw klanten en welke problemen je voor ze oplost. Zes klanten? Dat zijn zes hoofdstukken van je boek! Zes blogs! Zes video’s! Verzin het maar.
  3. Heb je een vage Tinderdate gehad? Wat zijn de overeenkomsten met een mislukt salesgesprek? Lijkt me een hilarisch artikel.
  4. Heb je vroeger veel geblogd? Recycle oude artikelen. Wat is er veranderd en wat niet?
  5. Heb je een bijzondere mailwisseling met een klant gehad? Bespreek hoe jullie daar beiden/samen een interessant blog van kunnen maken.
  6. Welke ervaringen uit je leven hebben je gevormd als mens en als ondernemer?
  7. Hoe ziet jouw dag eruit? Wedden dat je zelf niet eens weet wat je allemaal doet op een dag? Hou het eens een week bij. Schrijf alles op. Ja, ook dat je de planten water geeft terwijl je aan de telefoon zit met een klant, of dat je onderweg in de auto een nieuwe workshop hebt bedacht. Word je bewust van al je handelingen en bedenk waar ze aan bijdragen. Wellicht een artikel schrijven over productiviteit of timemanagement?
  8. Wat heb je geleerd vandaag? Welke tip kun je iemand anders geven?
  9. Waar wil je heen met je bedrijf? Wat doe je nu allemaal dat bijdraagt aan jouw toekomstbeeld?

  10. Wat wil je anders zien in je leven en hoe kun je een eerste stap in die richting nemen? Schrijf erover; maak een stappenplan of actieplan. Je zult verbaasd zijn hoezeer jijzelf en anderen daarbij gebaat zijn.
  11. Wie zegt dat jij overal het antwoord op moet hebben? Vraag om tips van lezers, laat je door hen inspireren.

Het leven is niet alleen maar rozengeur en maneschijn.

Scheidingen, financiële uitdagingen, kinderen opvoeden, grenzenzoekende peuters en pubers, inbraken en lekke banden: het zijn gebeurtenissen die niet passen bij groots en meeslepend leven, maar ze vormen wel het leven van alledag.
Zie ze als verhalen. Bewijzen van ervaring.
Jij hebt het overleefd, jij bent er weer/nog.

Natuurlijk zijn niet al die verhalen bruikbaar voor je zakelijke site, maar meer dan je denkt. Zeker als je focust op hoe je met alle uitdagingen in jouw leven omgaat. Want zo ben je in je werk waarschijnlijk ook.

Een ondernemer is ook maar een mens.

Dat levert niet elke dag een picture perfect Instagramplaatje op. Juist die plaatjes en verhalen vallen op in een tijdlijn, tussen al die gebruinde voeten in Dior-slippers met fris gelakte teennagels en glutenvrije paleoproof cocktails op een dakterras.

Wees jij nu maar gewoon jij, want dat is precies wat de wereld nu nodig heeft.

 

Wist je dat je ook kunt bloggen zonder (veel) te schrijven? Lees hier mijn acht tips >>>

Het gaat wel weer over… blijf schrijven.

Het gaat wel weer over… blijf schrijven.

Het gaat wel weer over… blijf schrijven.

Geen donder die voortdurend knalt,

geen regen die aanhoudend valt,

geen wolk die aldoor overdrijft,

geen zonnetje dat eeuwig blijft.

Geen permanente volle maan,

geen enkele ster blijft altijd staan,

geen boom blijft bloeien pauzeloos,

geen roos is altijd even roos.

 

– Toon Hermans

 

Het verschil maken met een tekst

Het verschil maken met een tekst

Het verschil maken met een tekst

In 1975 bracht de toen 22-jarige Janis Ian haar nummer “At Seventeen” uit.

Toen ik het voor het eerst hoorde was ik waarschijnlijk een jaar of twaalf.
Ik was een Polletje Piekhaar met een beugel en een bril, dus ik kon mezelf wel herkennen in het liedje over een “ugly duckling”.

Janis Ian wilde At Seventeen eigenlijk niet opnemen. Ze vond het te persoonlijk. Uiteindelijk deed ze het toch. Het werd haar eerste grote internationale hit waar ze een Grammy Award mee won. (Leuke anekdote: op Valentijnsdag 1977 ontving ze 461 Valentijnskaarten.)

 

At seventeen van Janis Ian

 

Het is één van de mooiste liedjes ooit geschreven. Als Janis toen, in 1975, had gedacht dat niemand op haar verhaal zat te wachten, dan hadden we dit prachtige nummer niet gehad. Dan had ze niet het verschil kunnen maken voor al die jonge meisjes die nog geen idee hebben waar het in het leven écht om draait.

 

“If you get once in your life to write something that crosses race and gender and culture and all the other things that we put up between ourselves to make sure we do not get too close to one another, if you can do that for just one moment, then someone like me thinks: well, this life was very much worth living.”

– Janis Ian