BLOGs over dit thema:

De magie van het schrijven

Marlies schreef lang niet, maar nu lukt het weer. “Door mijn ervaringen te delen, erken ik het deel in mezelf dat ik als kind heb weggestopt.”

Pink Ribbon Dam tot Dam wandeltocht

Sylvia Henar liep mee met de Pink Ribbon Dam tot Dam wandeltocht. “Wandelend bekijk je alles met een andere bril, die van vertraging.”

Morning Pages schrijven, waar ben ik aan begonnen?

Ariëtte dacht niet dat schrijven het verschil zou maken. Ze had zo veel op haar bordje liggen! Toch deed ze het 30 dagen Morning Pages programma.

Wil je op de hoogte blijven van de cursussen en workshops van Durf te schrijven? Laat je e-mailadres achter, dan ontvang je schrijftips en updates.

De magie van het schrijven

De magie van het schrijven

De magie van het schrijven

De helende werking van schrijven

Een van mijn passies is schrijven. Dat heb ik eigenlijk al van kinds af aan.
In de derde klas van de lagere school begon ik met het schrijven van verhaaltjes. Mijn fantasie was een welkome afleiding in een ingewikkelde jeugd. Lieve juf Andregg kreeg dit in de gaten en op een dag gaf ze mij een leeg boekje. “Als je de verhaaltjes opschrijft, kunnen we het opsturen naar een uitgever,” zei ze. Helaas had ik destijds te veel last van faalangst waardoor ik blokkeerde, dus het lege boekje belandde in de kast. Haar vertrouwen en geloof in mij, ben ik nooit vergeten. Dat waren waardevolle zaadjes die werden geplant.

De verhaaltjes hielpen mij de harde realiteit te ontvluchten en toen ik ouder werd leek het mij een goed idee om een dagboek te beginnen. Ook dat verzandde in niets want de woorden op papier bleken veel te confronterend. Het schrijven was een te heftige ontmoeting met wat er zich van binnen bij mij afspeelde. Ik liet mijn pen los.

Zo gingen de jaren voorbij en dankzij therapieën, opleidingen en oefeningen kwam het schrijven langzaam terug in mijn leven. Naarmate het opruimen en loslaten van ballast zijn vruchten afwierp, werd schrijven een genot, een passie.

 

Confrontaties op papier veranderden in kansen om te groeien.

 

 

Door af te dwalen in de diepere lagen van mijzelf veranderde mijn leven in positieve zin, op alle fronten! Mijn dagboek werd mijn vriendin.

Ik kreeg honger naar meer en anders schrijven. Toen ik in revalidatie zat vanwege knieblessures, wilde ik het schrijven op een andere manier vormgeven. Wat zou het fijn zijn als ik mijn levens- en werkervaring zou kunnen delen. Misschien dat iemand anders er iets aan heeft? Of zouden mijn ervaringen te confronterend zijn voor de lezer? Zodra iemand zijn of haar eigen pijn niet herkent, kan dat zich uiten in boosheid en frustratie naar mij toe. Maar de positieve kant van het delen van ervaringen won het van mijn angst voor nare reacties, dus het plan was geboren.

Ik had er zin in maar wist niet goed waar te beginnen.
Ik besloot op zoek te gaan naar een schrijfcoach. En zo kwam Eva van ‘Durf te schrijven’ op mijn pad. Bij haar leer ik bloggen. En wat ben ik blij met haar, dit gun ik iedereen! Eva redigeert en corrigeert, geeft handvatten en complimenteert. Ze is heel eerlijk en soms super kritisch, maar alles op een hele fijne manier.

Ik kreeg steeds meer plezier in het schrijven en dat had zelfs een positieve invloed op mijn revalidatieproces. Het werkt(e) op meerdere fronten door. Schrijven geeft mij een heerlijk gevoel, het is bewust worden, inzicht krijgen, accepteren, loslaten en vertrouwen. En door mijn ervaringen te delen, erken ik het deel in mezelf dat ik als kind heb weggestopt.

Schrijf jij wel eens?
Wat is jouw ervaring met schrijven?

Hartegroet, Marlies
Psychosociale hypnotherapie, Systemisch werk, Yoga, Mindfulness, Bosbaden en Ervaringsdeskundige

Heb je nog vragen voor Marlies of wil je meer over haar en haar werk weten? Check landgoedbergendal.com.

Wil jij ook gastbloggen voor Durf te schrijven? Stuur je blog naar , met een (rechtenvrije of zelfgemaakte) foto voor boven het blog, het liefst een foto waar je zelf op staat.

Pink Ribbon Dam tot Dam wandeltocht

Pink Ribbon Dam tot Dam wandeltocht

Pink Ribbon Dam tot Dam wandeltocht

Sylvia Henar liep de Pink Ribbon Dam tot Dam wandeltocht 27km

Op 16 september 2023 vond de Pink Ribbon Dam tot Dam wandeltocht plaats.
Sylvia Henar (50) was één van de 13.000 wandelaars die met elkaar € 392.539,00 inzamelden voor Pink Ribbon, de organisatie voor een beter leven voor borstkankerpatiënten. Durf te schrijven sponsorde haar 27 kilometer lange tocht; in ruil schreef ze een sfeerverslag over de dag.

 

“De dag begon met pech. Wegens een gaslek in een trein plus een technische storing in de metro waren ik en circa 500 andere wandelaars gestrand. We konden het Centraal Station van Amsterdam niet bereiken. Het wandelen begon dus eerder dan gepland!

Het voordeel was wel weer dat ik direct contact met andere wandelaars maakte. Iedereen had er zin in en deelde zijn/haar wandelervaringen.

Vroeg op pad
Omdat er warm weer was voorspeld wilde ik om 8 uur starten met deze wandeltocht van 27 kilometer. Ik loop niet graag als het zonnetje te fanatiek schijnt, het lichaam voelt dan snel zwaar aan. Dat starten werd iets later: 9.15 uur.

De eerste uren heb ik goed de pas erin gehad om de schade een beetje in te halen. Leuk om, via Amsterdam-Oost, mijn eigen stad in te wandelen. Ik zag dingen die mij nooit eerder waren opgevallen. Dat is ook wat wandelen zo leuk maakt; je bekijkt alles met een andere bril, die van vertraging.

De meeste mensen liepen samen. Ik liep alleen, wegens een gebrek aan sportieve vriendinnen? 😉 Gelukkig staan de meeste wandelaars open voor een praatje. Ook heb ik, ongevraagd, gesprekken afgeluisterd. De meeste wandelaars waren vrouw en tja, vrouwen kletsen wat af.

Vrouw A tegen vrouw B: “Heeft Herman al een nieuwe vlam?”
Vrouw B: “Nee, maar hij is nog steeds gek op Anja.”
Vrouw A: “Dus als Anja zegt oké, dan gaat hij er voor?”
Vrouw B: “Ja, dat denk ik wel. Maar Anja is gek op Nico, en die is nog getrouwd…”

Typische vrouwenpraat dus. Altijd gezellig en de wandeluren vliegen voorbij.

 

“Dat is ook wat wandelen zo leuk maakt;
je bekijkt alles met een andere bril, die van vertraging.”

 

De muziek langs de kant was hier en daar iets ongelukkig als je denkt aan het thema van de dag. “Ik ben wel ziek maar nog niet dood, ik ben nog lang niet booooven”… oeps!

Bij iedere stempelpost werden er de nodige versnaperingen uitgedeeld. Ik weet niet of de bananen zo handig waren, want de schillen lagen al snel overal op het wandelpad. Best vervelend om zo uitgeschakeld te worden?

Dapper
Aan het einde, op de Dam in Zaandam, zaten mijn tante en haar partner mij op te wachten. Zij zijn nog een stukje met me meegelopen. De man is de 80 gepasseerd en slecht ter been, dus dat vond ik dapper. Ook daarom wandel ik graag en maak graag ik gebruik van wat mijn lichaam mij geeft. Er komt een dag dat het allemaal niet meer zo soepel gaat.

Het was een mooie en gezellige dag, met perfect weer voor een wandeltocht. En voor Pink Ribbon heb ik uiteindelijk meer dan € 600,- opgehaald. Zelfs na de wandeling kwamen er nog donaties binnen. Over Pink Ribbon hoef ik verder denk ik niet veel te zeggen; helaas kennen we allemaal wel een vrouw die met borstkanker te maken heeft gehad. Onderzoek blijft zo ontzettend belangrijk en kost nu eenmaal veel geld.

Volgend jaar wil ik weer meedoen, dan hopelijk gezellig samen met vriendinnen!”

Wil jij ook gastbloggen voor Durf te schrijven? Stuur je blog naar , met een (rechtenvrije of zelfgemaakte) foto voor boven het blog, het liefst een foto waar je zelf op staat.

Morning Pages schrijven, waar ben ik aan begonnen?

Morning Pages schrijven, waar ben ik aan begonnen?

Morning Pages schrijven, waar ben ik aan begonnen?

wekker zetten en schrijven

Een gastblog van Ariëtte Mens (50)

 

30 dagen lang Morning Pages.
Ik ben helemaal geen schrijver. Weet wel dat schrijven helpt, raad het anderen altijd aan om te doen. Maar zelf schrijven?

Eva is heel stellig en zegt: “DOEN, Ariëtte. Dit gaat je helpen. Je krijgt 30 dagen lang een mailtje van mij.”
Echt waar? 30 dagen lang?

Op dag één begin ik alvast te schrijven en na afloop lees ik pas de mail van Eva. Jakkie, er staat dat ik drie bladzijden vol moet schrijven. Was juist zo blij met de twee die ik had geschreven. Dus pen weer opgepakt en ook de derde bladzijde volgeschreven.

 

En toen gebeurde er iets opmerkelijks.

 

Iets wat ik twee pagina’s lang zag als falen, als pijnlijk, als een soort open wond, bleek dat tijdens het schrijven van de derde pagina helemaal niet te zijn. Ineens zag ik wat er daadwerkelijk speelt:

ik voel mij altijd een beetje achtergesteld bij mijn ex als het om de kinderen en hun verkering gaat. Heb zowel van mijn dochter als van mijn zoon de nieuwe wederhelft nu, na twee maanden, nog steeds niet ontmoet. Ze nemen ze wel mee naar hun vader. Dat steekt me.

Maar op de derde pagina Morning Pages zie ik het, heel helder. Met al hun vragen en problemen komen ze bij mij en ineens besef ik wat de kinderen hiermee zeggen. Mama, wij vertrouwen jou. Jij zorgt voor ons. Helpt ons als we problemen hebben. Wij kunnen altijd bij jou terecht en op je rekenen.
En die vriendjes? Die zie ik vanzelf wel een keer.

 

Dit inzicht kreeg ik door te schrijven.

Op dit moment speelt er zoveel in mijn leven. Scheiding, borstkanker, mijn baan op de tocht…mijn bordje ligt zo onwijs vol. Maar door te schrijven ga ik alles anders zien. Juist door die derde bladzijde.

Het klinkt gek, maar door alles op te schrijven voel ik mij zoveel lichter. Terwijl ik in kilo’s nog nooit zo zwaar ben geweest. De emoties probeerde ik weg te eten, nu vertrouw ik mijn emoties toe aan het papier.

Het fijne van schrijven is dat het papier niet terugpraat, geen oordeel heeft. Je mag alles schrijven, ook de lelijke dingen. Niets is goed of fout. Schrijven geeft lucht. Biedt perspectief. En papier is dag en nacht voorradig/beschikbaar.

Ik zit pas op dag 8. Het schrijven is nu al routine geworden. Net als de mailtjes van Eva. Als ik wakker word lees ik eerst het mailtje over Morning Pages. Het is iedere dag even een kort verhaaltje waar ik blij van word. Dan ga ik schrijven. Het schept rust en orde in mijn hoofd.
Dank je wel EVA!

Liefs,
Ariëtte

P.S. Inmiddels heb ik kennis gemaakt met de vriend van mijn dochter. Zo leuk.

Wil jij ook gastbloggen voor Durf te schrijven? Stuur je blog naar , met een (rechtenvrije of zelfgemaakte) foto voor boven het blog, het liefst een foto waar je zelf op staat.

 

BLOGS

 

 

Wat is human design?

Wat is human design?

Ik snapte geen moer van mijn human design. Nu is het een bron van inspiratie en heb ik altijd iets om over te schrijven!

Lees meer