Morning Pages schrijven, waar ben ik aan begonnen?

Een gastblog van Ariëtte Mens (50)

30 dagen lang Morning Pages.
Ik ben helemaal geen schrijver. Weet wel dat schrijven helpt, raad het anderen altijd aan om te doen. Maar zelf schrijven?

Eva is heel stellig en zegt: “DOEN, Ariëtte. Dit gaat je helpen. Je krijgt 30 dagen lang een mailtje van mij.”
Echt waar? 30 dagen lang?

Op dag één begin ik alvast te schrijven en na afloop lees ik pas de mail van Eva. Jakkie, er staat dat ik drie bladzijden vol moet schrijven. Was juist zo blij met de twee die ik had geschreven. Dus pen weer opgepakt en ook de derde bladzijde volgeschreven.

En toen gebeurde er iets opmerkelijks.

Iets wat ik twee pagina’s lang zag als falen, als pijnlijk, als een soort open wond, bleek dat tijdens het schrijven van de derde pagina helemaal niet te zijn. Ineens zag ik wat er daadwerkelijk speelt:

ik voel mij altijd een beetje achtergesteld bij mijn ex als het om de kinderen en hun verkering gaat. Heb zowel van mijn dochter als van mijn zoon de nieuwe wederhelft nu, na twee maanden, nog steeds niet ontmoet. Ze nemen ze wel mee naar hun vader. Dat steekt me.

Maar op de derde pagina Morning Pages zie ik het, heel helder. Met al hun vragen en problemen komen ze bij mij en ineens besef ik wat de kinderen hiermee zeggen. Mama, wij vertrouwen jou. Jij zorgt voor ons. Helpt ons als we problemen hebben. Wij kunnen altijd bij jou terecht en op je rekenen.
En die vriendjes? Die zie ik vanzelf wel een keer.

Dit inzicht kreeg ik door te schrijven.

Op dit moment speelt er zoveel in mijn leven. Scheiding, borstkanker, mijn baan op de tocht…mijn bordje ligt zo onwijs vol. Maar door te schrijven ga ik alles anders zien. Juist door die derde bladzijde.

Het klinkt gek, maar door alles op te schrijven voel ik mij zoveel lichter. Terwijl ik in kilo’s nog nooit zo zwaar ben geweest. De emoties probeerde ik weg te eten, nu vertrouw ik mijn emoties toe aan het papier.

Het fijne van schrijven is dat het papier niet terugpraat, geen oordeel heeft. Je mag alles schrijven, ook de lelijke dingen. Niets is goed of fout. Schrijven geeft lucht. Biedt perspectief. En papier is dag en nacht voorradig/beschikbaar.

Ik zit pas op dag 8. Het schrijven is nu al routine geworden. Net als de mailtjes van Eva. Als ik wakker word lees ik eerst het mailtje over Morning Pages. Het is iedere dag even een kort verhaaltje waar ik blij van word. Dan ga ik schrijven. Het schept rust en orde in mijn hoofd.
Dank je wel EVA!

Liefs,
Ariëtte

P.S. Inmiddels heb ik kennis gemaakt met de vriend van mijn dochter. Zo leuk.

Wil jij ook gastbloggen voor Durf te schrijven? Stuur je blog naar , met een (rechtenvrije of zelfgemaakte) foto voor boven het blog, het liefst een foto waar je zelf op staat.