Hoe serieus kun jij jouw gedachten nog nemen als ze eigenlijk poep zijn?

Hoe serieus kun jij jouw gedachten nog nemen als ze eigenlijk poep zijn?

Hoe serieus kun jij jouw gedachten nog nemen als ze eigenlijk poep zijn?

Volle maan - de maancyclus

Ik ben een denker. Mijn hoofd staat zelden stil. Net als jij (99% kans dat ik gelijk heb) ben ik verslaafd aan denken.

Toch probeer ik mijn gedachten niet te serieus te nemen. Je brein is slechts een rekenmachine, niet bedoeld om antwoord te vinden op existentiële vragen. Volgens Dick Schwaab (emeritus-hoogleraar in de neurobiologie) en andere wetenschappers zijn gedachten een neurobiologisch fenomeen, gevormd door je ervaringen, trauma’s van eerdere generaties, je DNA, dingen die je op school, op straat of verjaardagsfeestjes opgepikt hebt en je karaktereigenschappen.

Gedachten zijn een restproduct van hersenactiviteit.

 

Een soort poep dus.

 

Heel serieus hoef je die maalstroom aan monologen en fictieve gesprekken tussen je oren dus niet te nemen. Eigenlijk zouden we ons brein alleen moeten gebruiken om zo nu en dan wat zaken op een rijtje te zetten. En toch blijven we denken en blijven we dat denken best serieus nemen.

 

Hoe weet je nou welke gedachten behulpzaam zijn en welke niet?

Voor mij werkt de combinatie ’s ochtends schrijven en bewegen heel goed. Net na het wakker worden schrijf ik mijn hoofd leeg om vervolgens de restantjes buiten in de frisse lucht eruit te zweten.

 

Het schrijven van Morning Pages helpt me om inzicht te krijgen in mijn denkpatronen.

 

Door je hoofd elke ochtend leeg te schrijven, een soort ‘screenshot’ te maken van wat er in  omgaat, krijg je inzicht in je denkpatronen.

Nu schrijf ik alweer over mijn scheiding. Die heb ik toch al verwerkt?
Waarom ben ik steeds zo negatief over die goedbedoelende vriendin?

 Na een aantal dagen, weken of maanden schrijven doorzie je je eigen bullshit, je eigen ego. Je kunt op papier in gesprek met jezelf en als je eerlijk genoeg durft te zijn, komen de antwoorden op steeds terugkerende vragen vanzelf bovendrijven.

 

Je ziel leest mee en helpt je te helen terwijl je schrijft.

 

Je was kennelijk nog niet helemaal klaar met je scheiding.
En je realiseert je dat je je vriendin mag bedanken voor de moeilijke vragen die ze stelt. Niet wat je wil horen, wel wat je moet horen.

 

En toch is elke ochtend schrijven niet iets waar iedereen warm voor loopt.

 


Je moet het maar kunnen, elke ochtend de wekker en allerlei bullshitsmoesjes trotseren om de pen op te pakken. Ik heb zelf ook nul komma nul discipline. Wat nou schrijven, laat mij lekker nog een half uur slapen!

Het is me nog steeds een raadsel hoe ik het schrijven van Morning Pages ooit honderden dagen achter elkaar heb volgehouden. Daar gingen wel vier of vijf vruchteloze pogingen aan vooraf, hoor.

Maar ik ben blij dat ik de Morning Pages-schrijfmethode ontdekt heb. Sindsdien zijn er veel kwartjes gevallen bij me, door mijn ingesleten denkpatronen op papier te ontmaskeren. Alle valkuilen op basis waarvan ik ook mijn succesvolle Morning Pages-programma heb gemaakt.

 

Voor iedereen die niet van schrijven houdt of Morning Pages (nog) niet aandurft, maakte ik

de Maanschijf.

 

de MaanschijfDe Maanschijf vraagt hooguit een minuut schrijftijd per dag. Ze volgt de cyclus van de maan, 28 dagen: dat kan genoeg zijn om een patroon te herkennen en te doorzien. (Vandaar ook dat het Morning Pages-programma een maand duurt.)

Op welk moment van de cyclus zijn je gedachten het positiefst, wanneer zie je dingen het scherpst? Wanneer zwelg je in zelfmedelijden, wanneer zijn je gedachten het onbetrouwbaarst? Door één of twee keer per dag even bij jezelf in te checken, ga je zien hoe je ‘denkverslaving’ zich uit.

 

Hoe werkt de Maanschijf?

 

Download de Maanschijf, print haar of teken haar na in je schrijfboek of bujo (bullet journal).

Begin bij een nieuwe (donkere) of volle maan of reken uit bij welk taartpuntje van de cyclus we vandaag zijn. Klik hier voor de datums van de eerstvolgende nieuwe of volle maan.

 

Wil je de Maanschijf ’s ochtends invullen?

Schrijf in het vakje van vandaag kort op hoe je je voelt en wat je intentie is voor de dag. Je hoeft er niet veel woorden aan vuil te maken, je mag ook een cijfer of een smiley gebruiken.

Als je Morning Pages schrijft is de Maanschijf een leuke aanvulling. Schrijf bijvoorbeeld op je Maanschijf hoe je je voelt voor en na het schrijven, of geef een cijfer aan je Morning Pages.

 

Je kunt de Maanschijf ook in de avond gebruiken.

Dan schrijf je bijvoorbeeld op wat het thema van de dag was. Waar dacht je vandaag veel aan? Wat was een hoogtepunt, en wat een dieptepunt? Waar ben je dankbaar voor?

De patronen in je gedachten en de manier waarop je daardoor naar je dag en de wereld om je heen kijkt, ga je pas goed zien als je het invullen van de Maanschijf een paar maanden volhoudt, al kun je ook na één maancyclus mooie inzichten krijgen of opvallende conclusies trekken.

Laat je me weten wat je hebt ontdekt?

Download de gratis Maanschijf

 

5 redenen waarom je het schrijven van Morning Pages zeker eens moet proberen

5 redenen waarom je het schrijven van Morning Pages zeker eens moet proberen

5 redenen waarom je het schrijven van Morning Pages zeker eens moet proberen

5 redenen om Morning Pages te schrijven

(Al doe je het 30 dagen en daarna nóóit meer)

 

Nee, je hoeft niet om 5 uur je wekker te zetten. Morning Pages schrijf je als je net wakker bent. Hoe laat jouw ochtend begint, bepaal je zelf. Wrijf de slaap uit je ogen, pak je pen en schrijf de meuk van je af die je gedurende de nacht niet hebt kunnen verwerken. Stomweg je gedachten volgen en er drie pagina’s mee vol schrijven, meer is het niet.

Toen ik een jaar of zeven geleden kennismaakte met deze vorm van dagboekschrijven, ging er een wereld voor me open. Ik werd helderder in mijn hoofd, rustiger. Letterlijk leeg stond ik na mijn ochtendschrijfsessie onder de douche. Niet leeg als in ‘uitgeblust’ maar als in ‘opgeruimd’. Niet met een hoofd vol drukke gedachten, maar met rust in mijn lijf. Klaar voor de dag die voor me lag. Ik was volkomen aanwezig in het moment, onder die douche. Wat een fijn begin van de dag!

 

Het schrijven van Morning Pages:

 

• maakt je hoofd helder
• sust je innerlijke criticus (dat negatieve zeikstemmetje)
• kalmeert je overactieve (ADD-)brein
• temt je angsten
• zorgt ervoor dat je vanuit rust en vertrouwen de dag ingaat
• laat de creatieve ideeën stromen

Het is moeilijk uit te leggen wat het opschrijven van de zin en onzin in je hoofd met je doet. Dat moet je zelf ervaren. Probeer het maar een paar weken; je wordt er sowieso een betere schrijver van. Beter als in: schrijven gaat makkelijker, je komt sneller in een flow en vindt sneller de woorden voor wat je wil zeggen.

 

Je moet het schrijven van Morning Pages zeker proberen…

 

1…als je van schrijven houdt en van regelmatig schrijven een gewoonte wil maken.

Schrijf eerst je schrijfspier soepel met Morning Pages, voordat je je op perfecte volzinnen stort. Als je meteen focust op kwaliteit raak je teleurgesteld en geef je het schrijven snel op. Maak eerst een dagelijkse gewoonte van ‘de schrijftaak’.

Veel schrijvers schrijven zich warm met Morning Pages of gebruiken ze als een creatieve braindump. Daarna pas gaan ze aan de slag met hun boek of blog.

 

2…als je van die stortvloed aan gedachten af wil, zodat het wat rustiger wordt in je bovenkamer.

Heb je meditatie geprobeerd, maar is dat (nog) niets voor jou? Dan heb ik goed nieuws voor je – het schrijven van Morning Pages is een actieve vorm van meditatie. Mijn ADD-hoofd en ik durven zelfs te beweren dat het schrijven van Morning Pages sneller effect heeft op je ‘zijn’ dan meditatie.

 

3…als je jezelf beter wil leren kennen en wil groeien als mens.

Blijf groeien, blijf jezelf ontwikkelen als mens, het is een beproefd recept voor een gelukkig leven. Een eerste stap daarin is je bewust worden van wat er allemaal voor zin en onzin in je hoofd rondhangt. Schrijf het er maar uit.

 

4…als je eerlijke antwoorden nodig hebt op vragen en zaken die je dwarszitten.

Waarom ben je zo streng voor jezelf? Waarom geef je je partner altijd de schuld van alles? Waarom blijf je steeds in dezelfde emotie hangen?
Je hebt vast al een vermoeden dat je de antwoorden op die vragen allang hebt, diep van binnen…

 

5…als je meer in sync wil zijn met je intuïtie en wil weten welke dingen in je leven nou écht belangrijk voor je zijn.

Het is tijd dat je weer meer naar je hart luistert, op je onderbuikgevoel vertrouwt. Stop met het verspillen van energie aan dat wat niet goed voor je is. Als je hoofd rustig is, kun jij weer luisteren naar je lijf. Dáár zitten de antwoorden.

 

Je kan morgenochtend beginnen.

 

Je kan élke ochtend beginnen. It’s your call.

Ga jij ook Morning Pages schrijven?


Je hebt geen vooropleiding of schrijftalent nodig, alleen pen en papier (en zelfs die krijg je van mij). Maar misschien heb je behoefte aan een stok achter de deur. Een beetje aanmoediging. Probeer dan het 30 dagen Morning Pages programma. Als jij durft te beginnen, zorgt het programma ervoor dat je blijft schrijven.

Lees ook:

Jezelf wapenen tegen de wereld

Jezelf wapenen tegen de wereld

Mijn sterkste wapen? Je zou denken mijn pen, want ik ben een schrijver. Maar mijn sterkste wapen in deze boze wereld is iets anders.

Wat is human design?

Wat is human design?

Ik snapte geen moer van mijn human design. Nu is het een bron van inspiratie en heb ik altijd iets om over te schrijven!

Morning Pages schrijven, waar ben ik aan begonnen?

Morning Pages schrijven, waar ben ik aan begonnen?

Morning Pages schrijven, waar ben ik aan begonnen?

wekker zetten en schrijven

Een gastblog van Ariëtte Mens (50)

 

30 dagen lang Morning Pages.
Ik ben helemaal geen schrijver. Weet wel dat schrijven helpt, raad het anderen altijd aan om te doen. Maar zelf schrijven?

Eva is heel stellig en zegt: “DOEN, Ariëtte. Dit gaat je helpen. Je krijgt 30 dagen lang een mailtje van mij.”
Echt waar? 30 dagen lang?

Op dag één begin ik alvast te schrijven en na afloop lees ik pas de mail van Eva. Jakkie, er staat dat ik drie bladzijden vol moet schrijven. Was juist zo blij met de twee die ik had geschreven. Dus pen weer opgepakt en ook de derde bladzijde volgeschreven.

 

En toen gebeurde er iets opmerkelijks.

 

Iets wat ik twee pagina’s lang zag als falen, als pijnlijk, als een soort open wond, bleek dat tijdens het schrijven van de derde pagina helemaal niet te zijn. Ineens zag ik wat er daadwerkelijk speelt:

ik voel mij altijd een beetje achtergesteld bij mijn ex als het om de kinderen en hun verkering gaat. Heb zowel van mijn dochter als van mijn zoon de nieuwe wederhelft nu, na twee maanden, nog steeds niet ontmoet. Ze nemen ze wel mee naar hun vader. Dat steekt me.

Maar op de derde pagina Morning Pages zie ik het, heel helder. Met al hun vragen en problemen komen ze bij mij en ineens besef ik wat de kinderen hiermee zeggen. Mama, wij vertrouwen jou. Jij zorgt voor ons. Helpt ons als we problemen hebben. Wij kunnen altijd bij jou terecht en op je rekenen.
En die vriendjes? Die zie ik vanzelf wel een keer.

 

Dit inzicht kreeg ik door te schrijven.

Op dit moment speelt er zoveel in mijn leven. Scheiding, borstkanker, mijn baan op de tocht…mijn bordje ligt zo onwijs vol. Maar door te schrijven ga ik alles anders zien. Juist door die derde bladzijde.

Het klinkt gek, maar door alles op te schrijven voel ik mij zoveel lichter. Terwijl ik in kilo’s nog nooit zo zwaar ben geweest. De emoties probeerde ik weg te eten, nu vertrouw ik mijn emoties toe aan het papier.

Het fijne van schrijven is dat het papier niet terugpraat, geen oordeel heeft. Je mag alles schrijven, ook de lelijke dingen. Niets is goed of fout. Schrijven geeft lucht. Biedt perspectief. En papier is dag en nacht voorradig/beschikbaar.

Ik zit pas op dag 8. Het schrijven is nu al routine geworden. Net als de mailtjes van Eva. Als ik wakker word lees ik eerst het mailtje over Morning Pages. Het is iedere dag even een kort verhaaltje waar ik blij van word. Dan ga ik schrijven. Het schept rust en orde in mijn hoofd.
Dank je wel EVA!

Liefs,
Ariëtte

P.S. Inmiddels heb ik kennis gemaakt met de vriend van mijn dochter. Zo leuk.

Wil jij ook gastbloggen voor Durf te schrijven? Stuur je blog naar , met een (rechtenvrije of zelfgemaakte) foto voor boven het blog, het liefst een foto waar je zelf op staat.

 

BLOGS

 

 

Wat is human design?

Wat is human design?

Ik snapte geen moer van mijn human design. Nu is het een bron van inspiratie en heb ik altijd iets om over te schrijven!

Lees meer

Is het al augustus?

Is het al augustus?

Is het al augustus?

bureau opruimen
Augustus. Tot ongeveer de 15e heb ik altijd het idee dat we pas halverwege het jaar zijn. Een week later is het ‘alweer bijna september’ en ‘loopt het jaar op z’n eind’.

Alsof je de hele zomer langzaam in je achtbaankarretje omhoog wordt getrokken bij die attractie in Walibi waarvoor je twee uur in de rij stond, zo voelt augustus. Langzaam lummel je naar dat dode punt toe en dan WOESH, binnen dertig seconden is het septemberoktobernovemberdecemberdoei2020hallo2021. 

Bedankt en tot ziens.

Help.

Ik heb nog zo veel unfinished business waarvan ik in juni zei dat ik dat allemaal in de zomer lekker rustig ging uitzoeken en uitschrijven. Zodat ik met een schone lei aan de laatste helft van het jaar kon beginnen. Wat dus geen helft is, maar een magere drie, vier maanden. Want laten we eerlijk zijn: vanaf half december komt er ook geen moer meer uit je handen. 

 

De zomer is voorbij maar ik ben nog niet klaar voor het najaar

 

Hoe krijg je het zo snel mogelijk voor elkaar dat je helemaal wakker en vol goede moed de laatste maanden van het jaar inspringt?

Wat voor mij in ieder geval werkt is een opgeruimde werkplek. Zeker voor mensen die veel schrijven en nadenken voor hun werk, zoals ik, is dat heel belangrijk. In je hoofd is het al druk genoeg. Als je al die creativiteit in goede banen wilt leiden, moet je werkplek goed georganiseerd zijn.

 

Ruim je werkplek op

 

Het is wetenschappelijk bewezen dat het opruimen van je werkplek zowel je productiviteit als de kwaliteit van je werk ten goede komt.

Vraag me niet naar het specifieke onderzoek waar dat in staat – ik heb in het kader van prioriteiten stellen (ook een handige tip als je de laatste maanden van dit jaar nog even zeer productief wilt worden) geen verdere research gedaan voor dit blog. Maar volgens mij weet je uit eigen ervaring ook wel dat het clean desk-principe erg fijn werkt, en niet alleen voor de schoonmaker.

 

Ruim je hoofd op

 

Je hoofd opruimen (de ruimte tussen je oren is ook een werkplek en daarvoor gelden dus dezelfde clean desk-regels) is misschien nog wel belangrijker. De meeste deelnemers aan mijn online programma 30 dagen Morning Pages schrijven zijn op zoek naar ‘rust in hun hoofd’. Overzicht, rust, ruimte.

Dat is waar ik met mijn ADD ook vaak behoefte aan heb: die swiffer door mijn hersenpan. Vaak is augustus dan ook de maand waarin ik weer start met het in de ochtend leegschrijven van mijn hoofd. Het schrijven van Morning Pages geeft structuur aan mijn dag en helpt me van dolende gedachten af die continu mijn creativiteit en productiviteit in de weg zitten.

Sowieso krijg ik vanaf augustus meer behoefte aan contemplatie. Niet alleen het weer slaat vaker om, ook in mijn brein begint het najaar te dagen. Wat is er van de voornemens en plannen voor de eerste helft van het jaar terecht gekomen? Wat heb ik tot nu toe met mijn dromen en talenten gedaan?

Lichtelijk deprimerend.

 

En 2020 verloopt toch al niet helemaal volgens plan.

 

 

Een scheiding, op stel en sprong verhuizen, en nog een keer verhuizen naar weer een tijdelijke woning… het is meer dan in andere jaren voor mij belangrijk dat ik scherp blijf. Dat ik schoon schip maak in mijn hoofd. Ik moet alle spinnenwebben en wespennesten verwijderen uit mijn hoofd, nu. Want voor je het weet is het herfst en wordt het moeilijker mezelf te motiveren, omdat het makkelijker is om te zeggen: ach, weet je wat, ik rommel dit jaar wel door en maak fris en fruitig op 1 januari een nieuwe start. Dit is toch een verloren jaar, laat alles maar.

Nee, niet doen.

Schrijf jezelf in de positieve actiestand. Pak pen en papier en begin met schrijven op deze vragen:

  • Welke spinnenwebben en wespennesten kun jij nu te lijf gaan om nog dit jaar tot jouw beste werk te komen?
  • Wat kun je deze week nog als eerste actie uitzetten richting je doel?
  • Als alles lukt wat je voor ogen hebt, hoe ziet jouw decembermaand er dan uit?

Verbaas jezelf.
Bluf. Droom hardop.

Als je durft mag je het natuurlijk delen met me.
Mail me op , ik denk en droom graag met je mee.

 

Jezelf wapenen tegen de wereld

Jezelf wapenen tegen de wereld

Mijn sterkste wapen? Je zou denken mijn pen, want ik ben een schrijver. Maar mijn sterkste wapen in deze boze wereld is iets anders.

Wat is human design?

Wat is human design?

Ik snapte geen moer van mijn human design. Nu is het een bron van inspiratie en heb ik altijd iets om over te schrijven!

Lijden of leiden? Je gedachten bepalen je leven

Lijden of leiden? Je gedachten bepalen je leven

Lijden of leiden? Je gedachten bepalen je leven

instant gratification is een muizenval

Al jaren schrijf ik, met tussenpozen, Morning Pages. Drie pagina’s, met de hand, in de ochtend, meteen na het wakker worden. Er staan inmiddels meerdere met onsamenhangende gedachten volgekalkte notebooks in mijn boekenkast die ik nooit meer inkijk. Zinloos, niet? En juist daarom zo effectief.

Het schrijven van Morning Pages is een eenvoudige, geweldloze actie aan het begin van je dag. Niets meer, niets minder.

 

 

Een totaal onschuldige bezigheid.

 

 

Toch reageert mijn systeem erop. In het beste geval ervaar ik rust, sereniteit of voldoening. Kalmte, en dat al om 7 uur ’s ochtends. Voor mij met mijn ADD-hoofd is dat een goed begin van de dag.

Maar zeker toen ik er net mee begon voelde ik na een dag of twee, drie juist een enorme weerstand tegen dat Morning Pages schrijven. Ik was teleurgesteld. Werd er zelfs een beetje kribbig van.

Waarom doe ik dit?
Wat heeft het voor zin?

Ik wilde me ertegen verzetten. Stoppen.

Dan maar geen 30 dagen vol maken. Het slaat nergens op, er gebeurt niks, dit hele zweverige gedoe met die Morning Pages is zinloos. Compleet zinloos.

 

En laat dat nou precies zijn waarom je ze schrijft.

 

 

Waarom moet alles wat we doen altijd zin hebben? Waarom zijn we altijd op zoek naar dat wat ons leven zin geeft en vertrouwen we erop dat dat ook lukt als we maar toegeven aan onze gedachten, meningen en overtuigingen? Waar komt die drive, die onrust vandaan?

Waarom zegt ons systeem NEE tegen iets onschuldigs als Morning Pages schrijven? Schrijven is totaal ongevaarlijk en toch zijn er gedachten die vinden dat je moet stoppen met het schrijven van Morning Pages, ‘want het levert niks op’.

Nee, niet direct. Dat is waar.

Waarom zoeken we naar instant gratification?

 

Bungeejumpen staat op veel bucketlists.

 

Dat moet je een keer gedaan hebben! Voor de ervaring. Je springt pas als je 100% zeker weet dat je goed gezekerd bent, zodat je 100% zeker weet dat je aan je vrienden kunt vertellen dat je de dood in de ogen hebt gekeken, maar wauw! Wat een ervaring!

Bungeejumpen geeft je een compleet zinloze adrenalinekick. Het effect blijft misschien een paar uur hangen en daarna ga je weer over tot de orde van de dag.

Ik heb niets tegen het opzoeken van fysieke sensaties in de vorm bungeejumpen, een halve liter Chauvignon Blanc of een pilletje op een festival. Maar in een wereld vol prikkels en burn-outs zijn we vergeten waar onze natuurlijke ‘uit’-knop zit en wat het belang ervan is.

We staan altijd ‘aan’, willen alles kunnen sturen, inclusief hoe we ons voelen, en daardoor zijn we de connectie tussen lichaam en geest kwijtgeraakt. De controle die we ervaren is maar schijn – we beschikken over middelen die ons helpen de onrust in ons systeem te negeren. Het lijkt alsof het leven maakbaar is en dat we de controle hebben over ons eigen geluk. Als we maar in beweging blijven, een zinvol leven creëren, is alles goed.

 

“Emoties stammen af van beelden die je zelf maakt. Als je slim bent probeer je daar controle over te houden.”
– René Gude

 

Toen denker des Vaderlands René Gude wist dat hij nog maar kort te leven had, ging hij in gesprek met Wim Brands. Het interview is in boekvorm verschenen en heet Sterven is doodeenvoudig. Iedereen kan het.

Brands en Gude spraken over wat er werkelijk toe doet in het leven. Al had Gude nog maar kort te leven, er was geen bucketlist en die kwam er ook niet – als hij nu nog van alles zou moeten doen om zijn leven zinvoller te maken dan het was, dan was hij schromelijk laat. Hij genoot juist van de kleine dingen. Een boodschapje doen met zijn vrouw, of op een bankje zitten en naar de vogels luisteren.

Toen ik daarover nadacht zag ik wat het schrijven van Morning Pages zo waardevol maakt, voor ons stervelingen die nog middenin die ratrace zitten. Het is juist die zinloosheid.

Dat is het doel van Morning Pages schrijven: jezelf kunnen overgeven aan een geweldloze daad, en de ongemakkelijke gedachten die zich daarover vormen accepteren voor wat ze zijn.

Op papier kun je veilig de confrontatie aangaan met ongemakkelijke gedachten. Onderzoek wat er leeft in je hoofd, welke overtuigingen er nog meer zitten en in hoeverre die op waarheid berusten. Ga de confrontatie met ze aan en ontwapen ze. Door ze op te schrijven erken je je gedachten wel, maar aangezien je je Morning Pages nooit terugleest, houdt hun bestaan daar op. Ze hebben je niet van je doel afgebracht; die drie pagina’s zijn volgeschreven. Jij had de controle.

Je observeerde – verder bleef je roerloos zitten. Alleen je schrijfhand bewoog.

 

Het zijn maar gedachten.

 

Vanuit ‘geweldloosheid’ leer je je systeem de aanwezigheid van je gedachten te aanvaarden, zonder er emoties en andere fysieke sensaties aan te koppelen. Je leert je systeem om niet klakkeloos te reageren op gedachten, zoals we de hele dag, vooral onbewust, doen.

Je hoeft je gedachten dus niet te negeren, je hoeft er niet tegen te vechten, je hoeft ze niet tegen te houden: alle gedachten mogen er gewoon zijn. Hoe gemeen, raar, negatief, positief, grappig, vreemd, opwindend, stom, saai of onverklaarbaar ze ook zijn.

Je registreert ze en je gaat weer verder, want de stroom gedachten houdt toch nooit op. Schrijvend leer je er minder waarde aan te hechten. Vanuit dat bewustzijn kun je steeds beter beoordelen welke gedachten jou helpen en welke je in de weg staan om het leven te leiden dat je wilt leiden. Je hebt weer een keuze in plaats van dat je maar doet wat je programmering je voorschrijft. Leid jij, of blijf je liever lijden?

 

Wat is human design?

Wat is human design?

Ik snapte geen moer van mijn human design. Nu is het een bron van inspiratie en heb ik altijd iets om over te schrijven!

Lees meer
Wat is jouw wie-wat-waarom?

Wat is jouw wie-wat-waarom?

Het is de struggle van veel mensen: wat heb ik hier te doen? Wat is mijn missie? Door schrijvend te onderzoeken wie je bent, vind je jouw ‘why’.

Lees meer

Waarom je saaie herinneringen toch moet opschrijven

Waarom je saaie herinneringen toch moet opschrijven

Waarom je saaie herinneringen toch moet opschrijven

‘U spreekt met Smitt.’
‘Dag opi, u spreekt ook met Smitt.’
‘Hé, dag Eva.’ Zijn stem klinkt zachter, warmer.
‘Wat ben je aan het doen?’
‘Ik was net een broodje aan het roosteren voor oma. Moet jij niet naar school?’
‘Ik was op school maar nu ben ik vrij. Op woensdagmiddag ben ik toch altijd vrij. Ik wou vragen of ik koekjes mag komen bakken met oma.’
‘Ik zal het even vragen.’ Ik hoor hem de hoorn van zich afhouden. ‘Evie! Kan Eva straks koekjes komen bakken?’
Op de achtergrond klinkt oma. ‘Wie is dat?’
‘Eva.’
‘Wie?’
‘EVA!’
Geruis. Dan klinkt de doorrookte stem van oma: ‘Dag Eva.’
‘Dag oma.’
‘Wou je langskomen? Moet je niet naar school?’
‘Ik ben vrij, oma. Woensdagmiddag. Dus wil ik graag koekjes met je bakken.’
‘Oh, dat is leuk. Volgens mij hebben we niets. Willem, hebben wij iets vanmiddag?’

 

Het verhaal houdt hier op.

 

Spannender wordt het namelijk niet.

Er is geen clue, geen spanningsboog, geen plot. Er komt niets meer wat dit verhaal interessant kan maken voor een lezer. Het is namelijk gewoon de saaie waarheid – zo verliepen de telefoongesprekken met mijn opa en oma. Opa nam op en oma griste ergens halverwege het gesprek de telefoon uit zijn handen.

 

Waarom schrijf ik het dan op?

 

Omdat ik dan de stem van mijn opa weer hoor. Hij is al 20 jaar dood, maar ik weet nog precies hoe hij klonk. Zijn stem vergeet ik nooit. Die van mijn oma ook niet, trouwens.

Mien Bakgraag aan de telefoonDoor herinneringen als deze op te schrijven beleef ik de scènes opnieuw. Ik hoor hun stem, zie de woonkamer, met de crèmekleurige, wollen vloerbedekking. De koperen plantenbak met vetplanten. De draaistoel van opa, de glaskunstverzameling van oma. De grijze PTT-telefoon met draaischijf en kronkelsnoer bij het raam, ingeklemd tussen de radiator en de lichtbruine leren bank.

De veertig jaar tussen dit beeld en vandaag zijn verdampt. Ik bén bij mijn grootouders, ik hoor ze, ik zie ze.

Schrijven brengt ze terug, al is het voor even.

 

 Soms is dat het enige wat ik wil. Gewoon weer even dat zorgeloze zevenjarige meisje zijn, in Uitgeest. Koekjes bakken met oma. Op de stang bij opa, fietsend naar de Spar voor een rolletje Mentos. Memory spelen aan de ronde eettafel met het witte formicablad. Slakjes vangen in de tuinvijver. 

Herinneringen. Door erover te schrijven beleef je ze opnieuw. Voor een ander zijn het saaie verhaaltjes, voor jou zijn het bijzondere momenten die je een warm gevoel geven.

 

Niet alles wat je schrijft hoeft gelezen te worden door een ander.

 

Sterker nog, je kunt beter altijd eerst voor jezelf schrijven en daarna pas besluiten of je het verhaal deelt met de wereld. Schrijven met een kritisch zeikwijf op je schouder dat de hele tijd zegt: ‘dit vinden mensen niet interessant’, ‘dit is niet goed genoeg’ of ‘dit gaat nergens over’ zorgt ervoor dat je alle plezier in schrijven verliest en niet meer zult ervaren hoe troostend en bevrijdend schrijven kan zijn.

 

Vanochtend dacht ik aan mijn opa en hoe hij altijd de telefoon opnam. ‘U spreekt met Smitt’ zei hij dan. Als kind vond ik dat gek, want ik heette ook Smitt. Als iedereen in de familie zo de telefoon opnam, wist je toch nog niet wie je aan de lijn had?

‘U spreekt met Smitt.’ Ik schreef het zinnetje op en het telefoongesprek ontvouwde zich op papier. Daar waar het verhaal hierboven stopt, is ook waar mijn behoefte om erover te schrijven ophield. Ik had mijn grootouders weer even gehoord, gevoeld zelfs. Het was goed zo. 

Dag lieve opa en oma.

Meestal schrijf ik dit soort herinneringen op in mijn Morning Pages-schrijfboek, alleen voor mezelf. Waarom ik er dan nu toch een blog van maak? Weet ik veel. Waarschijnlijk omdat ik hoop jou ermee te inspireren. Je te helpen om de waarde van je eigen herinneringen in te zien. Of je ze nu deelt met de wereld of lekker voor jezelf houdt. 

Welke herinnering zou jij nog wel eens willen herbeleven?

Schrijf je ze wel eens op? Ik hoor het graag van je hieronder in de comments.

De herinnering zelf mag je ook delen. Of niet, dat bepaal je lekker zelf.

Durf jij je gedachten los te laten?

Durf jij je gedachten los te laten?

Durf jij je gedachten los te laten?

Wanneer neem jij echt tijd voor jezelf? Om eens goed naar je eigen wensen en dromen te luisteren? Om eens af te dwalen in jezelf, op zoek naar wat je nou echt belangrijk vindt? Ik te weinig, ik geef het eerlijk toe. De waan van de dag heeft me regelmatig in zijn greep. Maar gelukkig zijn er manieren om daaruit te komen.

De hele dag worden we gebombardeerd met informatie, vragen en aanbiedingen. En we verzamelen spullen – ik noem het de Action-ziekte: je gaat naar binnen voor een paar keukenrollen en je komt naar buiten met een tas vol meuk in de categorie ‘altijd-handig’ en ‘te-goedkoop-om-te-laten-liggen’.

 

Ook in je hoofd verzamel je van die onzin.

 

Het zijn veelal gedachten die ooit een doel hadden maar dat doel nu compleet voorbijschieten en je alleen maar belemmeren in je geluk en je groei. Je bent zo gewend geraakt aan die gedachten dat je ze niet eens meer opmerkt en ze ervaart als ‘de waarheid’. Het zijn je overtuigingen geworden. Oeps.

Een overtuiging als ‘ik ben de leukste vrouw op aarde’ is een hele goeie, maar helaas zijn de meest hardnekkige gedachten negatief.
“Dat is niet voor mij weggelegd.”
“Ik ben niet goed genoeg.”
“Er zit niemand op mij te wachten.”
Tja. Als dat het beeld is dat je van jezelf hebt, hoe krijg je jezelf dan ooit in beweging?

Door zulke gedachten roest je vast. Af en toe moet je een raampje openzetten in die bovenkamer, er moet geventileerd worden.

 

Er moet een swiffer door je hersenpan.

 

En dat kan. Door te schrijven.
Er is voor mij één snelwerkende activiteit die me helpt af te rekenen met lelijke, beschimmelde gedachten en belemmerende overtuigingen: schrijven. En dan niks hoogdravends, geen blogs of literaire werken, maar gewoon die pen in beweging zetten, zonder te weten waar het heengaat met de tekst. Ik vang de gedachten die ik tegenkom en leg ze vast op papier.

Ik schrijf het liefst ’s ochtends vroeg zodat ik, slaapdronken, nog geen tijd heb gehad om mijn innerlijke criticus wakker te maken. Dit ’s ochtends je hoofd leegschrijven heet Morning pages schrijven. Mijn Morning Pages (drie pagina’s in een A5-schrift, met de hand geschreven) zijn een stroom aan gezeur en gezanik, dankbaarheid en vrolijke noten, van de hak op de tak. Mijn dagen zijn er lichter en productiever door geworden. Sommigen zweren bij meditatie, ik vind schrijven makkelijker.

 

Morning Pages schrijven is voor iedereen.

 

Je hoeft het niet te kunnen, je hoeft het alleen maar te doen. Er is geen goed of fout, het enige wat je doet is de ongecensureerde versie van je gedachten opschrijven. Probeer het maar eens paar dagen. Laat verwachtingen los en vertrouw op het proces. Loslaten.

Wil je ook Morning Pages schrijven?

Je kunt beginnen wanneer je wilt, voor het schrijven van Morning Pages heb je niemand nodig.

Maar misschien wil je toch een beetje begeleiding, een licht duwtje in de rug om die commitment van elke ochtend schrijven vol te houden. Dan is het 30 dagen Morning Pages programma iets voor jou. Probeer het maar.

Hoe je van je grootste dromen dagelijkse gewoonten kunt maken

Hoe je van je grootste dromen dagelijkse gewoonten kunt maken

Hoe je van je grootste dromen dagelijkse gewoonten kunt maken

van ochtendroutine naar droomdoel

Sprak ik maar Spaans.
Was ik maar sterker en leniger.
Kon ik maar de tijd vinden om meer te lezen en te schrijven.

Zo maar een paar eenvoudige wensen die een mens kan hebben.
Wensen waarvan ik vond dat ze maar eens vervuld moesten worden.
Vaak is dat helemaal niet moeilijk, een wens uit te laten komen.
Zeker als je eenvoudige, dagelijkse gewoonten wilt inbouwen, is het gewoon een kwestie van doen.
In beweging komen. Prioriteiten stellen. Een besluit nemen.

Op een dag besloot ik meer te gaan lezen.
Er tijd voor vrij te maken.

Gek is dat.
Jaren lukt het niet, en dan plotseling hak je een knoop door.
Zet je Netflix uit en pak je een boek.

 

Eigenlijk is het heel simpel.

 

Ik las een paar bladzijden, elke dag.
Tien minuten lezen werden er al snel twintig, dertig.
Ik installeerde de Kobo- en de Kindle-app op mijn telefoon en las op de wc, bij de bushalte en bij Gusto di Casto, wachtend op een afspraak.
Ik nam een abonnement op Storytel en luisterde naar voorgelezen boeken, tijdens het stofzuigen en in de auto.

Ik lees nu één à twee boeken per week. Moeiteloos.
Er is tijd. Genoeg, zelfs.

Hal Elrods Miracle Morning gaat over hoe je met zes dagelijkse gewoonten een fijne ochtendroutine creëert.
Als je gewoon een uur eerder opstaat, heb je zo maar zestig minuten gecreëerd.
Bam.
Een heel uur, helemaal voor jezelf.
Je kunt gaan jammeren over ‘slaap’ en ‘moe’ en ‘moeilijk’, of je kunt het gewoon doen.
Aan jou de keuze.

 

"Kleine acties leveren na een jaar meer resultaat op dan
grote voornemens die nooit van de grond komen."

 

Ik wilde het wel proberen, die Miracle Morning.
Dus ging ik iets eerder naar bed en stond elke weekdag om 6 uur op.

De eerste keer was leuk.
De tweede en derde keer al minder. Maar ik hield vol.
Nu word ik uit mezelf al wakker tegen zessen. Mijn lichaam weet niet meer beter. Het is een gewoonte geworden.

Ik las ook The Artist’s Way van Julia Cameron.
Sindsdien begin ik de dag met het schrijven van mijn Morning Pages.
Daarna doe ik Spaans in de gratis Duolingo-app.
Yo como una manzana.
Elke dag, tien minuutjes.
In het begin vergat ik het weleens – nu zit ik al op een streak van 154 dagen.
Ik sla geen dag over. Anders moet ik weer bij 1 beginnen.

Dat spelelement helpt je een dagelijkse gewoonte vol te houden.

Met aller SitUps, PushUps en Squats apps bouw ik langzaam maar zeker aan een sterker lichaam.
Op de eerste dag waren vijf push-ups al te veel.
Nu doe ik er lachend vijfentwintig.

 

Ik leer Spaans. Ik word sterker. Ik lees, ik schrijf.

 

Kleine stapjes. Elke dag.
Kleine acties leveren na een jaar meer resultaat op dan grote voornemens die nooit van de grond komen. Het gaat om volhouden.
Je moet eerst die routine kweken, daarna kun je de stapjes groter maken.

 

Hoe werk je aan je droomdoelen?

 

  1. Of je dromen nu groot zijn of klein, er is altijd een eerste stap die je kunt nemen. Bedenk die actie en neem 'm.
  2. Neem 'm het liefst elke dag zodat je niet kunt uit- of afstellen. Bovendien wordt de actie sneller een gewoonte als je 'm elke dag doet.
  3. Denk er niet te veel bij na, doe gewoon wat je je hebt voorgenomen. Wacht minstens 30 dagen met het beoordelen van je vooruitgang.
  4. Maak de actie pas groter als hij echt geen moeite meer kost.
  5. Beloon jezelf voor het volhouden, vier je successen.

 

Welke wensen heb jij, die je uit kunt laten komen met kleine stapjes?

Waarom je iets moet schrijven dat niemand leest

Waarom je iets moet schrijven dat niemand leest

Waarom je iets moet schrijven dat niemand leest

schrijf iets dat niemand leest
‘Schrijf je hoofd leeg’.
‘Schrijf om het schrijven, het hoeft nergens over te gaan’.

Wat had ik een hekel aan zulke schrijfoefeningen, toen ik nog fulltime als tekstschrijver werkte. Ik schreef al de hele dag – waarom zou ik extra werk doen dat toch niemand leest? Nee, dat zweverige vrijschrijven was niks voor mij.

Totdat ik last kreeg van een onbestemd gevoel. Ik werd gek van de chaos in mijn hoofd, in mijn werk en in mijn leven.

Ik had leuke klanten, maar toch ging mijn werk als tekstschrijver me tegenstaan. Het plezier in het schrijven was weg. Ik was het kwijtgeraakt. Na twintig jaar webteksten schrijven voor kleine ondernemers en grote multinationals was ik er klaar mee. Misschien moest ik maar een koffiezaakje openen in de Pijp. Of babybroekjes verkopen online. Lifecoach worden. Een B&B in Andalusië beginnen. Whatever.

 

Een leven zonder schrijven. Fijn.

 

Ik liet mijn tekstbureau Quibble los en raakte direct gedesoriënteerd. Ik was Quibble, Quibble was ik. Wie was ik, zonder Quibble? De chaos in mijn hoofd verveelvoudigde zich. Mijn man gaf me alle ruimte om mezelf opnieuw uit te vinden, maar ik kon maar moeilijk omgaan met die vrijheid. Ik deed veel cursussen, van coaching tot reiki. Ontdekte nieuwe kanten aan mezelf, maar vulde ook veel tijd met apathisch staren, appeltaarten bakken, netflixen en candycrushen. Er zat geen structuur meer in mijn dag. Ik had geen doel meer in mijn leven.

Toen las ik Hal Elrods Miracle Morning. Zijn ideeën over een ochtendroutine zetten mij aan het denken. Wat wilde ik nou echt graag doen? Waar kwam ik nooit aan toe?

 

Wat zou mij een gelukkiger en beter en slimmer mens maken?

 

Ik maakte een lijstje. Dit was mijn top vijf:

  1. Meer lezen
  2. Meer leren
  3. Een fitter, sterker lijf
  4. Spaans leren
  5. Mediteren

Ik zocht er wat handige apps bij, installeerde ze op mijn telefoon en zette de wekker op 06.00 uur. Het eerste uur van mijn dag besteedde ik aan de acties op mijn lijst. Ik las elke ochtend een hoofdstuk in een boek. Oefende Spaans met Duolingo. Mediteerde met Headspace. Deed een cursus op udemy.com. Bouwde spiermassa op met apps van Runtastic. Fantastisch. Mijn dag was nog niet eens begonnen en ik kon al vijf to do’s afvinken.

Dat vroege opstaan lijkt zwaar, maar het went snel. Je creëert er extra tijd mee en je bent al actief voordat de smoezenmachine op gang komt en er domme excuses als “geen tijd”, “geen zin”, “kan ik niet” of “niks voor mij” in je op komen.

Ik werkte elke ochtend het lijstje af. Ik had nog geen idee wat het grotere doel was, maar ik was weer in beweging. Elke dag, een klein stapje.

Inmiddels zijn we zeven maanden verder. Mijn Spaans is redelijk, ik lees bijna twee boeken per week, doe lachend twintig push-ups en voel me superfit. Alleen het mediteren, dat gaf ik na een paar weken op. Maar het vroege opstaan, het lezen, het bewegen, het Spaans leren: het zijn gewoonten geworden. Ik hoef er nog zelden bij na te denken.

 

Ik begon mezelf terug te vinden.

 

Op jacht naar nieuw leesvoer vond ik in mijn boekenkast twee boeken: Julia Camerons The Artist’s Way en Writing down the bones van Natalie Goldberg. Ik was er nooit in begonnen. Het leken me zweverige new age-boeken over creatief schrijven. Julia schrijft zinnen als: “As we move towards our dreams, we move towards our divinity.” Jaja, blabla. Iets voor sherrydrinkende pensionada’s in een schrijfclubje. Maar goed, ik was aan het lezen geslagen, dus deze twee boeken konden er ook wel bij. Volgens Hal Elrod hoor je tijdens je Miracle Morning ook te schrijven. Daar had ik helemaal geen zin in. Maar misschien boden deze boeken wat inspiratie.

 

En toen ontdekte ik het schrijven. Opnieuw.

 

Julia Cameron liet me Morning Pages schrijven. Drie bladzijden die je vroeg in de ochtend volschrijft met alles wat er maar in je opkomt. Het mag complete onzin zijn en het mag stikvol taalfouten staan. Voor het eerst in maanden schreef ik weer. Voor het eerst in jaren schreef ik niet voor een klant, maar ging ik op papier in gesprek met mezelf. Zoals ik dat als kind ook deed. Zo oefende ik het schrijven, totdat ik mijn geld ermee kon verdienen. Dat veranderde veel. Toen moest het ergens over gaan. Morning Pages gaan werkelijk nergens over. En ze gaan over vanalles. Over alles waar je in je hoofd mee bezig bent, bewust én onbewust. Dat maakt iets los bij je.

 

Al na een paar dagen merkte ik een verandering.

 

Een verandering in mijzelf. In mijn perceptie van mijn omgeving. In de manier waarop mijn dag verliep. Elke ochtend schrijf ik mijn Morning Pages. Nu al 79 dagen. Elke dag leer ik mezelf een beetje beter kennen. Ik weet nu wat ik wil. Ik weet waar ik heen moet. Ik weet wie ik ben. Ik kan helemaal niet zonder schrijven. Ik ben een schrijver, altijd geweest. Ik was alleen mijn eigen verhaal kwijtgeraakt, want ik schreef altijd voor anderen. Over wie ze waren, wat ze deden, waarom ze deden wat ze deden. Hun visie, hun drive, hun passie. Wie was ik?

Ik weet weer waar mijn hart ligt. Dit is wie ik ben. Een schrijver.

Ik weet ook dat ik er iets mee moet doen. Dat ik meer mensen aan het schrijven moet krijgen. Omdat schrijven helderheid biedt, chaos ontrafelt en antwoorden geeft.

 

Schrijven is een actieve vorm van meditatie.

 

Het hoeft nergens over te gaan. Het schrijven van Morning Pages, gewoon opschrijven wat er in je hoofd rondspookt, is genoeg. De psychologische voordelen van het externaliseren van gedachten (bijvoorbeeld door ze op te schrijven) zijn wetenschappelijk vaak onderzocht en bewezen. Door op deze manier te schrijven groei je als mens, vind je antwoorden en oplossingen.

 

Je hoeft het niet te kunnen, je hoeft er niks van te vinden. Je hoeft het alleen maar te doen.

 

De antwoorden op al je vragen zitten al in je.
Door te schrijven leer je weer te vertrouwen op je intuïtie. Je betrapt je belemmerende overtuigingen op heterdaad en rekent er schrijvend mee af. Schrijf. Elke ochtend, als je wakker wordt. Kies een fijne pen en koop een mooi notitieboek voor jezelf. Van Julia Cameron moet het A4-formaat zijn, maar ik gebruik zelf A5. Dat formaat is handzaam en het schrijven van drie pagina’s kost je dan een minuut of twintig. Je kunt het niet fout doen. Zolang er woorden op papier verschijnen is het goed.

Houd je wel aan deze drie regels:

• Schrijf precies drie pagina’s. Niet korter, niet langer.

• Schrijf met de hand.

• Schrijf vroeg in de ochtend (in ieder geval zo snel mogelijk na het wakker worden). Schrijf voordat de smoezenmachine op gang komt

 

“You’re trying to catch yourself before your ego’s defences are in place.”
– Julia Cameron

Morning Pages… wat dacht je ervan?

 

Wil je meer rust in je hoofd? Of lijkt het je gewoon fijn je dag schrijvend te beginnen: probeer Morning Pages. Schrijf je gedachten achterna of doe voor een steuntje in de rug mee met het 30 dagen Morning Pages programma. Eindelijk schrijf ik teksten die niemand leest. Die nergens aan hoeven te voldoen. Ik krijg er geen cent voor betaald, maar het levert me meer op dan ik had durven hopen.

Morning Pages 30 dagen programma
Miracle Morning februari

Miracle Morning februari

Miracle Morning februari

Hoe heb ik mijn Miracle Mornings ervaren?

MM maand 4: een evaluatie van mijn Miracle Morning ervaringen

Vrijdag 3 februari: het leven wordt weer makkelijker

Januari is niet mijn favoriete maand.
Ze is koud, saai, duurt lang en vraagt veel van mijn gezondheid en geestelijke gesteldheid. Maar goed, ik heb me er weer doorheen gesnotterd.

Met de lente in zicht gaat alles een stuk makkelijker

Op 6 februari begint de energetische lente.
Er is een meteorologische lente (1 maart), een astronomische lente (21 maart) en er is een energetische lente. Daar staat mijn kompas op afgesteld. Zo rond 6 februari begint de lente, 6 mei de zomer, 6 augustus de herfst en 6 november de winter. Sinds ik daar meer rekening mee houd, voel ik me het jaar rond een stuk prettiger.

Je merkt aan de natuur dat het lente is. Overal zwaaien de sneeuwklokjes hun stolpjes boven de grond, dansen bladknoppen de polonaise op schijnbaar dode boomtakken en stroomt mijn tijdlijn vol met zin-in-de-zomer-foto’s.

De lente is hier.
Dit is het moment om een knoop door te hakken.
Ik stop met mijn Miracle Morning op de manier zoals Hal Elrod die doet.

Miracle Morning - Hal Elrod

De Miracle Morning zoals ik die begon in november is ter ziele.
Dat klinkt alsof mijn MM-experiment mislukt is. Integendeel.

Op de eerste plaats kan een experiment nooit mislukken.

Elke uitkomst van een experiment draagt bij aan het formuleren van de conclusie, het finetunen van de aanpak en het bijstellen van de doelen. Het vroege opstaan was geen probleem, dat lukte me uitstekend. Vooral omdat mijn hond Yara maar twee of drie dagen nodig had om aan het nieuwe ritme te wennen. Een wekker is dan niet meer nodig – Yara laat wel van zich horen. Dat beest heeft een ingebouwde atoomklok.

Op de tweede plaats heeft de ervaring met Miracle Morning me op het pad gezet van chronische levensverbetering.

Ik heb nagedacht over welke activiteiten nou echt waarde toevoegen aan mijn leven en ik heb ze in mijn agenda ingebouwd. Ik schrijf meer, lees meer en volg weer Spaanse les via de app Duolingo. Ik heb niks met mediteren net na het wakker worden, dan val ik weer in slaap. Ik schrijf liever Morning Pages, dat is ook een vorm van meditatie. Voor ik het weet, is het uur voorbij en heb ik nog niks aan bewegen gedaan.

Ja, ik verzaak. Dat komt vooral omdat het me niet goed lukt alles in één uur te proppen. Elke dag tien minuten Spaans oefenen werkt prima. Maar lezen en schrijven doe ik liever langer dan tien minuten. En om nou elke ochtend een lijstje affirmaties op te lezen als een schlemielige Emile Ratelband: ik voel het niet.

Ik stop met het experiment. Het is een ervaring waar ik veel aan heb gehad.

Door de Miracle Morning ben ik eindelijk weer meer gaan lezen. Ik lees nu elke dag. Daardoor heb ik nieuwe boeken en inzichten vergaard die me verder helpen op het pad van mijn persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Inzichten die beter passen bij de persoonlijke invulling van mijn Miracle Morning. Zoals het inzicht dat ik liever schrijf dan mediteer of visualiseer. En dat ik een go with the flow-persoon ben, en dat ik mezelf die ruimte moet gunnen.

 

“Wees doelbewust. Richt je op het ene waartoe je hebt besloten.”

– generaal George S. Patton

Vanaf nu richt ik me op een paar grote doelen en besteed ik dagelijks voldoende tijd aan de stappen richting dat doel om het binnen afzienbare tijd te bereiken. Dat betekent dus ook geen tijd verspillen aan het schrijven OVER het pad richting mijn doelen, wat ik hier nu doe.

Natuurlijk zal ik mijn ervaringen blijven delen en waar ik kan tips geven om jou te helpen ook stappen te durven nemen richting grote doelen. Maar deze blogreeks over de Miracle Morning eindigt hier.

Het Miracle Morning-concept is goed en werkt ook uitstekend als aanjager voor het ontwikkelen van nieuw gedrag, maar uiteindelijk moet je er ZELF vorm aan geven. Want ik ben Hal Elrod niet en jij bent mij niet. Volg je eigen pad, bouw aan je eigen vangnet van gewoonten.

 

“You are the miracle in every Miracle Morning.”

– Eva Smitt

 

Als je net als ik ‘s ochtends wilt blijven schrijven, probeer dan Morning Pages. Ik vond het schrijven in de ochtend het meest effectieve en leukste onderdeel van de Miracle Morning.

Begin met 30 dagen Morning Pages schrijven en voeg er dan in de loop van een aantal weken onderdelen uit de Miracle Morning aan toe. Dan weet je zeker dat je een ochtendroutine creëert die past bij jouw wensen en behoeften.

Het ga je goed!

Miracle Morning dag 4

Miracle Morning dag 4

Miracle Morning dag 4

exercise miracle morning sporten

Donderdag 17 november: productiviteit

5.30u: opstaan. Easy-peasy.
Ik probeer niet meer na te denken over het nut van Miracle Mornings voor mij. Evalueren doen we pas half december. Nu gewoon doen.

Hond, koffie, kaarsje, lezen, schrijven. Ja, ik weet het. Ik doe nog te weinig (lees: niks) met die Affirmaties en de Exercise. De sportschool lonkt: het is toch wel heel cool om daar om 7.15u binnen te wandelen. Dan kom je natuurlijk alleen maar van die zwaar gemotiveerde types tegen. Of een stel mafkezen. Ik zal dat heus binnenkort een keer proberen, maar vandaag niet. Wat een prutweer, ik wil de deur niet uit. Dus geen sport vandaag. Zelfs de sporadische Miracle Morning push-ups schieten er bij in.

Ik ben namelijk wel ontzettend productief deze week.

heb het hartstikke druk met schrijven, ook voor klanten. Ik maak echt kilometers. En dat ligt niet alleen aan het extra aantal uren dat ik ter beschikking heb. Dat is eigenlijk niet eens zo – ik lig elke avond doodop vroeg op bed, 21.30u op z’n laatst. Er zitten dus niet meer uren in mijn dag en toch ben ik productiever. Ik doe klusjes die maanden zijn blijven liggen, stofzuig ’s avonds (!) nog even de slaapkamers en draai spontaan een extra was. Ik sta versteld van mezelf.

Vandaag heb ik, mevrouwtje Productiviteit, mijn affirmaties opgeschreven. Ik zit al op één A4 vol powertalk, en ik weet nog wel meer motiverende teksten te verzinnen. Dus ik schrijf nog even door. Als ik klaar ben redigeer ik de teksten naar een krachtige, korte versie.

Morgen is het al vrijdag. Dan zit de eerste week Miracle Morning erop. In het weekend ga ik uitslapen. Als dat lukt. Misschien is mijn biologische klok al helemaal ingesteld op 5.30u?

Wil je meer lezen over productiviteit (vooral over hoe je dan in beweging komt, want zo lang je blijft lezen, gebeurt er natuurlijk niks :-)), lees dan dit blog:
Vier tips om eindelijk in beweging te komen en je doelen te bereiken

 

Miracle Morning dag 3

Miracle Morning dag 3

Miracle Morning dag 3

regen op het raam, zeikerig als mijn innerlijke criticus

Woensdag 16 november: het gezeur begin

Zoals ik al voorspeld had is vandaag, dag drie, de eerste hobbel. Daar is de innerlijke criticus, met haar gezeur. De magic is wel een beetje uit de Miracle Morning, de nieuwigheid is eraf. De eerste verschijnselen van ‘nieuwe routine’ duiken op (alweer hond, alweer kaarsje, alweer koffie, alweer laptop), maar zijn nog lang niet ingesleten. En je systeem vindt juist die oude, ingesleten patronen zo prettig, die geven je lichaam het sein ‘veilig’.

Op dag drie begint mijn ego te vermoeden dat ik iets probeer te veranderen. Een keertje vroeg opstaan geeft niet, maar wacht eens even… dit is al de derde dag dat die wekker zo vroeg gaat… ze zal toch niet… Mijn systeem luidt de alarmklokken. De stemmetjes in mijn hoofd schrapen de kelen en pakken het Uitvluchtenboek erbij, dat volgeschreven staat met belemmerende overtuigingen en slechte smoezen.

Wat een gezeur… ik ken het hele repertoire.

Of ik nou drie dagen gestopt ben met snoepen, drie dagen naar de sportschool ben geweest of drie dagen keurig elke dag geblogd heb, ik krijg altijd op dag drie te horen van mijn innerlijke criticus (die heus het beste met me voor heeft): waarom ben je zo streng voor jezelf? Is dit wel iets voor jou? Je hebt nu wel bewezen dat je het kan, waarom zou je nog doorzetten? Is er niet iets nieuws te ontdekken, iets dat veel effectiever is dan deze Miracle Mornings?

Opstaan om 5.30u lukt vandaag prima, maar ik twijfel aan het nut van zo vroeg achter mijn laptop zitten. Dit kan ik toch ook om zeven uur doen? Toch doe ik het en werk ik verder aan het ebook dat ik gisteren bedacht. ‘Zo doe je dat – bouw de strategie om vol te houden wat je begint’. Slim, toch? Ik beschrijf het proces dat ik nu doormaak en behoed jou als lezer (en mijzelf) voor de valkuilen. Ook mijn Morning pages 30 dagen programma is hierop gebaseerd.

Je brein zal altijd alles in het werk stellen om ervoor te zorgen dat je vooral niks verandert aan ingesleten gewoonten. Alles moet gewoon blijven zoals het is. Zodra je iets in je leven aanpast, zullen angst en een onbestendig gevoel in je buik zich meester van je proberen te maken.

Ik trap er niet in. Dit keer niet. Sorry, zeikstemmetje. Ik ben klaar voor Miracle Morning dag 4.