Wat is je punt?
Waarom nuanceren leidt tot gezwabber
Zwabberende blogs. Ik zie ze regelmatig voorbijkomen. Van die artikelen zonder duidelijk standpunt. Ja, maar… Nee, tenzij… Met elke mits en maar maak je je blog minder sterk.
Een voorbeeld van een zwabberend blog? Nou, zoiets:
“De klant is koning. Natuurlijk hoef je niet alles te doen wat de klant wil, maar je wil wel dat hij tevreden is. Dus doe je wat hij verwacht, ook al is dat meestal niet wat hij nodig heeft. Maar zonder klant heb je geen bedrijf en kun je geen geld verdienen dus zet je je klant centraal. Maar hij hoeft dus niet altijd koning te zijn.”
Dat is zwabberen. WAT IS JE PUNT? Is die klant nou koning of niet?
Maar in het leven is toch niks zwart-wit?
Klopt. Op elke regel is een uitzondering te bedenken. Tenzij je Johan Derksen heet en mensen van je verwachten dat je, heerlijk voorspelbaar, zwart-wit reageert.
Ik ben een typische weegschaal, ik weeg graag alle voors en tegens en mitsen en maren af. Ik ken als geen ander dat grote, grijze gebied rond elke keiharde stelling.
Ik kan weinig niks met de definitieve toon van woorden als nooit en altijd. Toch probeer ik op papier wat stelliger te klinken dan ik ben. Omdat lezers het fijn vinden als iets duidelijk is – het is lastig onderscheid maken tussen soms en regelmatig, of tussen erg en heel erg.
‘Maar’ is een gevaarlijk woord voor een blogger
Je kunt met ‘maar’ een krachtige stelling compleet onderuithalen. ‘Tenzij’, ‘mits’, ‘aan de andere kant’: het zijn signalen dat je van je pad afraakt. Soms is het prima even een zijpad te nemen – maar als je te lang op dat ventweggetje blijft, gaat je blog zwabberen. Je zwakt er je stelling mee af.
Bloggers doen dat vaak, hun standpunt nuanceren. Als ze hun mening zwart-op-wit op het scherm zien staan, schrikken ze van de stelligheid. Oei, dat klinkt wel heel hard.
Laat nou juist die stelligheid, die overtuiging waarmee je iets zegt, een boost geven aan je geloofwaardigheid en autoriteit.
Leiderschapscoach Nicole Offenberg, iemand die altijd goed kan nuanceren, schreef in mei 2019 een blog met de stelling ‘coachen is een vak’.
“Iets hebben meegemaakt maakt je tot een ervaringsdeskundige. Meer niet. Dat je weet hoe je een brood moet bakken, maakt je nog geen bakker. (…) Coach is een woord dat ik heel lang niet hardop durfde uit te spreken vanwege al die ongediplomeerde, onervaren, quick-win, stappenplan coaches die zichzelf loslaten op vragen van klanten.”
Haar blog raakte bij velen een gevoelige snaar: het artikel ging viral, werd talloze malen gedeeld en er werd veel op gereageerd. Door mensen die het wat ongenuanceerd vonden, maar vooral door collega-coaches die het ook zat zijn dat de halve wereld zomaar als coach aan de slag gaat.
Dat is de kracht van een stellig standpunt: jij schrijft op wat anderen alleen maar denken. Hoe dichter je bij die letterlijke gedachte zit, in al z’n ongenuanceerdheid, hoe sterker mensen zichzelf herkennen in jouw standpunt. Gedachten zijn namelijk helemaal niet genuanceerd. De nuance is een ‘sociaal filter’ dat we aanbrengen om aardig gevonden te worden, of omdat we vinden dat het zo hoort.
Als je iets wilt bereiken met je blog, kun je beter de nuance afzwakken dan de stelling
Je hoeft niet iedereen te pleasen. Jouw blogs zijn niet voor iedereen. Je mag best een beetje chargeren, een beetje uitdagen. Als je alles kapot nuanceert, krijg je mensen nooit in beweging. Dan wieg je ze in slaap. Dan vergeten ze je weer.
Welk ongenuanceerd punt wil je maken? Doe de Johan Derksen-test
Vraag jezelf bij het schrijven af: hoe zou een botte hork als Johan Derksen het zeggen?
Als je de Johan Derksen-test niet zo interessant vindt ronduit prut vindt, kun je proberen je standpunt prikkelender te maken door één van deze zinnen af te maken:
- Ik vind dat…
- Ik ben het helemaal zat dat…
- De wereld zou echt beter zijn als…
Wat is het sterkste argument waarmee je je stelling onderbouwt?
Nu heb je de fundering van je artikel. Daar mag je niet aan wrikken, anders stort de boel in.
Als je een artikel schrijft met als titel ‘De klant is geen koning’ dan is dat waar je blog over gaat, punt. En dat is dat de enige conclusie die je kan trekken na het lezen ervan. Mensen hoeven het er niet mee eens te zijn, maar ze moeten wel je redenering kunnen volgen.
Voel je de drang om te nuanceren?
Onderzoek dan eerst of dat die nuancering je blog sterker maakt of juist afzwakt. Misschien kun je over die nuance een apart blog schrijven?
De nuance is van ondergeschikt belang – die kun je eventueel nog aanbrengen in een gesprek met iemand die reageert. Want dat is wat er gebeurt met een blog waarin je een duidelijk standpunt verdedigt: er komen reacties. Mooi! Interactie! Zichtbaarheid! Dit zal menig BN’er die ooit in de Privé stond beamen: het maakt niet uit hoe ze over je praten, ALS ze maar over je praten.
En was het je daar niet om te doen met dat bloggen?
Waarover zou jij een ‘bold blog’ willen schrijven?
Schrijf een blog waarvan jij denkt: ‘Oei, het is precies zoals ik erover denk, maar ik weet niet of ik ‘m durf te publiceren’ en stuur ‘m naar mij, .
Strikt vertrouwelijk nemen we hem samen door. Durf je dat?