Heb jij hem al gehad?
Dat stemmetje in je hoofd. Van die saboteur. Die charlatan. Die slechte versie van jezelf. Die stem die, vanuit de diepste krochten van je kwetsbare ego zachtjes in je oor fluistert: “Wie zit er nou op jou te wachten?”
“Wie denk jij dat je bent? Wat heb jij nou te bieden?”

Nou? Wie zit er op jou te wachten?

Je kan wel leuk aan je dienstenpakketje knutselen en op facebook de ideeën van anderen een dikke duim geven, zelf ben je gewoon een enorme prutser. Niemand hè. Er zit werkelijk niemand op jou te wachten.

En dat is ook zo. Er zit niemand op jou te wachten. Niemand.

Nu niet. Vorige week niet.
En als je zo doorgaat morgen ook niet.

Net zoals er tien jaar geleden niemand op Facebook zat te wachten.

Of op een iPhone. Of op One Direction. (Daar zit trouwens nog steeds niemand op te wachten, maar dat is een andere discussie. Eentje die je niet wilt voeren met miljoenen gillende pubermeisjes, geloof me.)

Ik weet wat me te doen staat. En jij ook.

Stap één. Stemmetje negeren.
Stap twee. Gewoon doorgaan met wat je te doen staat.

De feiten: een goed aanbod creëert vraag. Een interessant verhaal trekt luisteraars. Jouw lessen trekken leerlingen. Het lijkt ongelooflijk, maar dat is gewoon hoe het werkt. Hoe het leven in elkaar zit. Zodra en zolang jij ergens in gelooft, geloven anderen het ook.

Ga aan de slag. Ga doen wat je leuk vindt. Het hoeft nog niets groots te zijn. Begin klein, doe iets wat fijn voelt. Neem de eerste stap. En onthoud dat bij elke volgende stap dat stemmetje weer even zal proberen om alles bij het oude te houden. Je systeem houdt niet van veranderingen. Je systeem is behoudend, gericht op veiligheid.

Een stap zetten is moeilijk, zeker als je lang naar negatieve stemmetjes hebt geluisterd. Zodra jij iets probeert te veranderen aan je dagritme en gewoonten, aan je alledaagse beslommeringen, aan de manier waarop je werkt, aan het werk dat je doet, dan zullen de stemmetjes weer komen. Dan worden die vragen je weer gesteld: Kun jij dat wel? Zou je dat nou wel doen? Wie zit er op jou te wachten?

Lach dat stemmetje maar uit. Of negeer het volkomen. Zeg hardop “Dikke doei!” en ga aan de slag. Doe wat er gedaan moet worden. Neem dat volgende, kleine, overzichtelijke stapje.

Of neem een grote stap. Kan jou het schelen.